Wat betekent Belial?

Belial is in het Nieuwe Testament een aanduiding van Satan, de vorst van de wetteloosheid.

Belial is een Hebreeuws woord dat ‘waardeloos,’ ‘wetteloos’ of ‘losbandig’ betekent. Personen die zich op een immorele manier gedragen, worden in het Oude Testament soms ‘zonen van belial’ (dat wil zeggen ‘zonen van wetteloosheid’, ‘wetteloze personen’) genoemd.

Ook in Joodse teksten uit de tijd van de Bijbel komt Belial een paar keer voor. De naam wordt daar per vergissing vaak geschreven als Beliar. Belial of Beliar is in deze teksten een aanduiding voor de Satan, de vorst van de wetteloosheid. Het Nieuwe Testament gebruikt Belial eveneens op die manier (zie 2 Korintiërs 6:15). In 2 Tessalonicenzen 2:3 wordt Satan ‘de wetteloze mens’ genoemd. Dat is in feite een vertaling van Belial.