Inleiding 1 Korintiërs (NBV)

Paulus schreef de eerste brief aan de gemeente in Korinte vanuit Efeze, vermoedelijk in het voorjaar van het jaar 55. Volgens 1 Korintiërs 5:9 heeft hij al eerder een brief gestuurd, maar die is niet bewaard gebleven.

De gemeente die Paulus er rond het jaar 50 gesticht had, bestond voornamelijk uit christenen van niet-Joodse afkomst. In zijn brief wil hij de christenen in Korinte overtuigen te blijven bij zijn visie en te leven op een manier die volgens hem bij het geloof past.

In 1 Korintiërs reageert Paulus op mondelinge berichten en op een brief die hem door de gemeente in Korinte is toegestuurd. 
Er zijn na Paulus’ vertrek verkondigers in Korinte gekomen die andere ideeën dan de zijne hebben verspreid, waardoor er binnen de gemeente verschillende groeperingen zijn ontstaan. De meningsverschillen gaan vooral over de wijze van leven die het christelijk geloof met zich meebrengt. Paulus wil de christenen overtuigen dat ze moeten blijven geloven en leven zoals hij het hen geleerd heeft.

Steeds terugkerende thema’s in de brief zijn de noodzaak tot eenheid in de christelijke gemeente en de liefde van de gemeenteleden voor elkaar. Deze thema’s komen naar voren op verschillende plekken in de brief. Paulus bespreekt deze thema’s naar aanleiding van berichten uit Korinte. Omdat sommigen in de gemeente uitgaan van het idee dat de christelijke vrijheid betekent dat alles geoorloofd is, gaat Paulus op verschillende plaatsen in op de betekenis van vrijheid. 

1 Korintiërs is een brief waarin Paulus veel lange zinnen hanteert en veel theologisch taalgebruik. De toon is vaak persoonlijk en pastoraal, Paulus is begaan met de inwoners van Korinte.

De eerste brief aan de Korintiërs is de op een na langste brief van Paulus. Het belangrijkste onderwerp van de brief is de verdeeldheid in de gemeente.

Zoals alle brieven van Paulus begint 1 Korintiërs met de vermelding van de afzenders, de geadresseerden, een groet en een dankzegging. De eigenlijke brief bestaat uit twee delen: 
In het eerste, kortere deel (1 Korintiërs 1:10 – 4:21) probeert Paulus de Korintiërs ervan te overtuigen dat hij werkelijk apostel van Jezus is. Ook zegt hij dat ze een eind moeten maken aan hun verdeeldheid door volgens de gezindheid van Christus te leven. 
In het tweede, grotere deel (1 Korintiërs 5:1 – 15:58) behandelt Paulus allerlei concrete problemen waarin de verdeeldheid in het leven van de gemeente tot uiting komt.
Hierna sluit Paulus af met een aantal praktische mededelingen (1 Korintiërs 16:1-24).