Wie was Lazarus in de Bijbel?

Er zijn in het Nieuwe Testament twee personen met de naam Lazarus. De ene is de broer van Marta en Maria, die door Jezus uit de dood wordt opgewekt. De andere is een arme bedelaar uit een gelijkenis die Jezus vertelt.

Lazarus is een verkorte vorm van de Hebreeuwse naam ‘Eleazar’. Die naam betekent: God heeft geholpen.

Lazarus is de broer van Marta en Maria. Ze wonen in het dorp Betanië, vlak bij Jeruzalem, en zijn bevriend met Jezus. In Johannes 11:5 staat: ‘Jezus hield veel van Marta en haar zuster, en van Lazarus.’
In Johannes 11:1-44 wordt verteld dat Lazarus ernstig ziek is. Daarom sturen zijn zussen een boodschap naar Jezus, maar Jezus komt pas een paar dagen later. Hij zegt dat deze ziekte niet zal uitlopen op de dood, maar op de eer van God: uiteindelijk zalfde Zoon van God geëerd worden.
Als Jezus in Betanië aankomt, blijkt dat Lazarus dood is en al vier dagen in een graf ligt. Jezus gaat naar het graf en geeft Lazarus opdracht uit het graf te komen. En inderdaad, Lazarus komt uit zijn graf.
De opwekking van Lazarus uit de dood is Jezus’ laatste wonderteken in het openbaar. Na deze opwekking gaan veel Joden in hem geloven. Maar het wonder zorgt er ook voor dat de farizeeën Jezus willen doden.

In Lucas 16:19-31 komt een andere Lazarus voor, in een gelijkenis van Jezus over een rijke man en een arme bedelaar. De rijke man weigert eten te geven aan de arme bedelaar Lazarus, die bij de deur van zijn huis zit.
Als de bedelaar en de rijke man zijn gestorven, komen ze elkaar in het dodenrijk weer tegen. Daar ziet de rijke man Lazarus naast Abraham staan, terwijl hij zelf veel pijn lijdt. De rijke man smeekt Abraham om Lazarus naar hem toe te sturen, zodat die met het topje van zijn vinger zijn tong kan verkoelen. Maar Abraham weigert dat. De rijke man heeft het goed gehad tijdens zijn leven, terwijl Lazarus het toen moeilijk had. Nu zijn de rollen omgekeerd.