Wie was Judas Iskariot in de Bijbel?

Judas Iskariot is een van de twaalf leerlingen van Jezus. Hij levert Jezus uit aan de Joodse leiders.

De naam Judas is de Griekse versie van de Hebreeuwse naam Juda (Jehoeda). Judas is vernoemd naar een van de voorvaders van de Joden: Juda. De naam Juda betekent ‘lof aan God’.
Het is niet zeker wat de naam Iskariot betekent. Het zou kunnen verwijzen naar de plaats waar hij vandaan kwam, Keriot. Iskariot zou ook kunnen verwijzen naar de ‘sicarii’, een groep rebellen die zich verzetten tegen de Romeinse overheersers. Of het kan verwijzen naar het Hebreeuwse werkwoord voor ‘overleveren’, dan betekent Iskariot ‘de overleveraar’.
Volgens het evangelie van Johannes was Judas de zoon van Simon Iskariot (Johannes 6:71). In het Nieuwe Testament komen een aantal andere personen met de naam Judas voor: een broer van Jezus (zie ook de brief van Judas) en nog een van de andere twaalf leerlingen (zie Johannes 14:22).

Judas is een van de twaalf leerlingen van Jezus. Hij volgt hem vanaf het begin van zijn publieke optreden. Verder wordt er in de evangeliën niet veel over hem gezegd. Alleen het evangelie van Johannes voegt toe dat Judas de penningmeester van de groep is, maar dat hij niet eerlijk omgaat met dat geld (Johannes 12:6).

Waarom Judas Jezus uitlevert, blijft onduidelijk. Lucas 22:3 en Johannes 13:2 vertellen dat de duivel hem aanzet tot die daad. Wat de motivatie van Judas zelf is, weten we niet. Het bedrag dat hij voor de uitlevering krijgt (dertig zilverstukken (Matteüs 26:15)) is namelijk niet veel waard.

Nadat Jezus gekruisigd wordt, krijgt Judas spijt van zijn verraad (Matteüs 27:3). Volgens Handelingen 1:16-20 koopt hij een stuk grond en pleegt hij er zelfmoord. Dat stuk grond wordt later ‘bloedgrond’ genoemd. Volgens Matteüs 27:3-8 geeft Judas het geld dat hij kreeg voor Jezus’ uitlevering terug aan de hogepriesters en oudsten en kopen zij het stuk land dat later het Bloedland genoemd wordt. Matteüs verbindt de geschiedenis van Judas hiermee aan een tekst uit de profeten (Zacharia 11:13).

Judas is een symbool geworden voor verraad. Daar komt ook de uitdrukking ‘judaskus’ vandaan: een daad die vriendelijk lijkt, maar verraderlijk is.