Wie was Jaïrus in de Bijbel?

₃₄Aan het einde daarvan, in het negende uur, riep Jezus met luide stem: ‘Eloï, Eloï, lema sabachtani?’, wat in onze taal betekent: ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?’

₃₆Hij zei: ‘Abba, Vader, voor U is alles mogelijk, neem deze beker van Mij weg. Maar laat niet gebeuren wat Ik wil, maar wat U wilt.’

₂₂Als iemand de Heer niet liefheeft – hij zij vervloekt! Maranata!

₁₇Toen Jezus daar aankwam, hoorde Hij dat Lazarus al vier dagen in het graf lag. ₁₈Betanië ligt dicht bij Jeruzalem, op een afstand van ongeveer vijftien stadie, ₁₉en er waren dan ook veel Joden naar Marta en Maria gekomen om hen te troosten nu hun broer gestorven was.

₁₁Niet lang daarna ging Jezus naar een stad die Naïn heet, en zijn leerlingen en een grote menigte gingen met Hem mee. ₁₂Toen Hij de poort van de stad naderde, werd er net een dode naar buiten gedragen, de enige zoon van een vrouw die ook al weduwe was. Een groot aantal mensen vergezelde haar. ₁₃Toen de Heer haar zag, kreeg Hij medelijden met haar en zei: ‘Weeklaag niet meer.’ ₁₄Hij kwam dichterbij, raakte de lijkbaar aan – de dragers bleven stilstaan – en zei: ‘Jongeman, Ik zeg je: sta op!’ ₁₅De dode richtte zich op en begon te spreken, en Jezus gaf hem terug aan zijn moeder. ₁₆Allen werden vervuld van ontzag en loofden God met de woorden: ‘Een groot profeet is onder ons opgestaan,’ en: ‘God heeft zich over zijn volk ontfermd!’ ₁₇Het nieuws over Hem verspreidde zich in heel Judea en in de wijde omtrek.

₁Er was iemand ziek, een zekere Lazarus uit Betanië, het dorp waar Maria en haar zus Marta woonden – ₂dat was de Maria die Jezus met olie gezalfd heeft en zijn voeten met haar haar heeft afgedroogd; de zieke Lazarus was haar broer. ₃De zussen stuurden iemand naar Jezus met de boodschap: ‘Heer, uw vriend is ziek.’ ₄Toen Jezus dit hoorde zei Hij: ‘Deze ziekte loopt niet uit op de dood, maar op de eer van God, zodat de Zoon van God geëerd zal worden.’ ₅Jezus hield veel van Marta en haar zus, en van Lazarus. ₆Maar toen Hij gehoord had dat Lazarus ziek was, bleef Hij toch nog twee dagen waar Hij was. ₇Daarna zei Hij tegen zijn leerlingen: ‘Laten we teruggaan naar Judea.’ ₈‘Maar rabbi,’ protesteerden de leerlingen, ‘de Joden wilden U stenigen, en nu wilt U daar toch weer naartoe?’ ₉Jezus zei: ‘Telt een dag niet twaalf uren? Wie overdag loopt, struikelt niet, want hij ziet het licht van deze wereld, ₁₀maar wie ’s nachts loopt, struikelt doordat hij geen licht heeft.’ ₁₁Nadat Hij dat gezegd had zei Hij: ‘Onze vriend Lazarus is ingeslapen, Ik ga hem wakker maken.’ ₁₂De leerlingen zeiden: ‘Als hij slaapt, zal hij wel beter worden, Heer.’ ₁₃Zij dachten dat Hij het over slapen had, terwijl Jezus bedoelde dat hij gestorven was. ₁₄Toen zei Hij hun ronduit: ‘Lazarus is gestorven, ₁₅en om jullie ben Ik blij dat Ik er niet bij was: nu kunnen jullie tot geloof komen. Laten we dan nu naar hem toe gaan.’ ₁₆Tomas (dat is Didymus, ‘tweeling’) zei tegen de anderen: ‘Laten ook wij maar gaan, om met Hem te sterven.’

₁₇Toen Jezus daar aankwam, hoorde Hij dat Lazarus al vier dagen in het graf lag. ₁₈Betanië ligt dicht bij Jeruzalem, op een afstand van ongeveer vijftien stadie, ₁₉en er waren dan ook veel Joden naar Marta en Maria gekomen om hen te troosten nu hun broer gestorven was. ₂₀Toen Marta hoorde dat Jezus onderweg was ging ze Hem tegemoet, terwijl Maria thuisbleef. ₂₁Marta zei tegen Jezus: ‘Als U hier was geweest, Heer, zou mijn broer niet gestorven zijn. ₂₂Maar zelfs nu weet ik dat God U alles zal geven wat U vraagt.’ ₂₃Jezus zei: ‘Je broer zal uit de dood opstaan.’ ₂₄‘Ja,’ zei Marta, ‘ik weet dat hij bij de opstanding op de laatste dag zal opstaan.’ ₂₅Maar Jezus zei: ‘Ik ben de opstanding en het leven. Wie in Mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft, ₂₆en ieder die leeft en in Mij gelooft zal nooit sterven. Geloof je dat?’ ₂₇‘Ja, Heer,’ zei ze, ‘ik geloof dat U de messias bent, de Zoon van God die naar de wereld zou komen.’

₂₈Na deze woorden ging ze terug, ze nam haar zus Maria apart en zei: ‘De meester is er, en Hij vraagt naar je.’ ₂₉Zodra Maria dit hoorde ging ze naar Jezus toe, ₃₀die nog niet in het dorp was, maar op de plek waar Marta Hem tegemoet was gekomen. ₃₁Toen de Joden die bij haar in huis waren om haar te troosten, Maria zo haastig zagen weggaan, liepen ze achter haar aan, want ze dachten dat ze naar het graf ging om daar te weeklagen.

₃₂Zodra Maria op de plek kwam waar Jezus was en Hem zag, viel ze aan zijn voeten neer. Ze zei: ‘Als U hier was geweest, Heer, zou mijn broer niet gestorven zijn!’ ₃₃Jezus zag hoe zij en de Joden die bij haar waren weeklaagden, en Hij ergerde zich. Diep bewogen ₃₄vroeg Hij: ‘Waar hebben jullie hem neergelegd?’ Ze zeiden: ‘Kom maar kijken, Heer.’ ₃₅Jezus begon te huilen, ₃₆en de Joden zeiden: ‘Wat heeft Hij veel van hem gehouden!’ ₃₇Maar er werd ook gezegd: ‘Hij heeft de ogen van een blinde geopend, Hij had nu toch ook de dood van Lazarus kunnen voorkomen?’ ₃₈Weer ergerde Jezus zich. Hij liep naar het graf, een spelonk met een steen voor de opening. ₃₉Hij zei: ‘Haal de steen weg.’ Marta, de zus van de dode, zei: ‘Maar Heer, de stank! Hij ligt er al vier dagen!’ ₄₀Jezus zei tegen haar: ‘Ik heb je toch gezegd dat je Gods grootheid zult zien als je gelooft?’ ₄₁Toen haalden ze de steen weg. Daarop keek Hij omhoog en zei: ‘Vader, Ik dank U dat U Mij hebt verhoord. ₄₂U verhoort Mij altijd, dat weet Ik, maar Ik zeg dit ter wille van al deze mensen hier, opdat ze zullen geloven dat U Mij gezonden hebt.’ ₄₃Daarna riep Hij luid: ‘Lazarus, kom naar buiten!’ ₄₄De dode kwam tevoorschijn, zijn handen en voeten in linnen gewikkeld, en zijn gezicht bedekt door een doek. Jezus zei tegen de omstanders: ‘Maak de doeken los, en laat hem gaan.’