Wie was Ismaël in de Bijbel?

Ismaël is de zoon van Abraham en zijn slavin Hagar. Hoewel Ismaël de oudste is, is hij niet de belangrijkste erfgenaam van Abraham. Dat is Isaak, de zoon van Abraham en zijn vrouw Sara.

De naam Ismaël betekent: God hoort. Als Ismaëls moeder Hagar zwanger van hem is, vlucht ze naar de woestijn, omdat haar meesteres Sara het haar moeilijk maakt. Een engel vindt Hagar in de woestijn. Hij zegt dat ze een zoon zal krijgen die ze Ismaël moet noemen, omdat God gehoord heeft hoe zwaar zij het te verduren had (Genesis 16:11).

De engel in de woestijn vertelt ook dat Ismaël een wilde ezel zal zijn (Genesis 16:12). Dat betekent dat hij ruzie zal krijgen met zijn familieleden. Als zijn halfbroer Isaak wordt geboren, ontstaat er inderdaad ruzie. Ismaël wordt ervan beschuldigd dat hij spottend lacht naar zijn broertje.
Sara vraagt daarom aan Abraham om Hagar en haar zoon Ismaël weg te sturen. Dan kan Ismaël geen aanspraak maken op de erfenis en is Isaak de enige erfgenaam.
God geeft Abraham de opdracht om te doen wat Sara vraagt. Maar hij belooft dat ook uit Ismaël een groot volk zal ontstaan.

Ismaël en Isaak groeien gescheiden op. Maar als hun vader Abraham sterft, begraven ze hem in de grot van Machpela (Genesis 25:9-10).
De meeste aandacht gaat uit naar Isaak en zijn nakomelingen, maar Ismaël blijft in beeld. Zo trouwt Isaaks oudste zoon Esau met een dochter van Ismaël (Genesis 28:9).

Ismaël woont in de woestijn en is boogschutter (Genesis 21:20). Hij trouwt met een Egyptische vrouw en wordt de stamvader van de Arabische stammen. Net als hun stamvader staan de nakomelingen van Ismaël niet op goede voet met hun verwanten (Genesis 25:17-18). De relatie tussen de Arabische stammen en de Israëlieten is meestal gespannen (Rechters 8:24, Psalm 83:6-7).

In Genesis 22:1-19 staat dat Abraham zijn zoon Isaak moet offeren. In de Koran wordt verteld dat Abraham niet Isaak, maar Ismaël vastbindt op het altaar om hem te offeren. In de islam is niet Isaak de belangrijkste zoon van Abraham, maar Ismaël.