Wie was Abel in de Bijbel?

Abel is de tweede zoon van Adam en Eva en de broer van Kaïn. Abel wordt door zijn broer Kaïn vermoord, maar God merkt het bloed van Abel op. Het bloed van Abel verwijst in het Nieuwe Testament naar rechtvaardigen die onschuldig gestorven zijn.

De naam Abel betekent: vluchtig, of: briesje. Abel is de tweede zoon van Adam en Eva, en de jongere broer van Kaïn.

Abel is schaapherder. Hij brengt een offer aan God. Hij kiest daarvoor het mooiste dier van zijn kudde uit.
God merkt het offer van Abel op, maar het offer van zijn broer Kaïn ziet hij niet. Daarom wordt Kaïn woedend op Abel en slaat hij hem dood. Het bloed van Abel verdwijnt in de aarde, maar God merkt het op en roept zijn broer Kaïn ter verantwoording (Genesis 4:10).

Abel laat een lege plaats achter bij zijn moeder Eva. Als zijn jongere broer Set geboren wordt, is hij voor Eva het kind dat God geeft in de plaats van Abel.

Het Nieuwe Testament verwijst op verschillende plaatsen naar het ‘bloed van Abel’ (Matteüs 23:35; Lucas 11:51; Hebreeën 12:24). Het bloed van Abel staat hier symbool voor alle rechtvaardigen uit het Oude Testament die onschuldig gestorven zijn.
De dood van Abel wordt door kunstenaars vaak gebruikt om te verwijzen naar de dood van Jezus.