Inleiding Romeinen (NBV)

Paulus schreef de brief aan de Romeinen rond het jaar 56 na Christus, vanuit de gemeente van Kenchreeën, de havenstad van Korinte. De brief wordt naar Rome gebracht door Febe (Romeinen 16:1). De brief is gericht aan een gemeente die Paulus niet zelf heeft gesticht en waar hij ook nog niet geweest is. In de brief maakt hij duidelijk dat hij op het punt staat om naar Rome te komen.

Paulus schreef zijn brief allereerst om de gemeente in Rome op de hoogte te stellen van zijn plannen. Maar tegelijkertijd gebruikt Paulus de gelegenheid om in te gaan op de gespannen verhouding tussen de Joden en de niet-Joden binnen de christelijke gemeente. 

In Romeinen 1:17 vinden we het centrale thema van de brief: voor God is degene die gelooft rechtvaardig. Dit thema is ook te vinden in de brief aan de Galaten, al komt het daar in veel beknoptere vorm aan de orde. 

De stijl van de brief is niet eenvoudig; er staan veel lange zinnen in, de zinsbouw is vaak ingewikkeld, en Paulus gebruikt veel theologische begrippen.

De brief van Paulus aan de Romeinen is de langste brief in het Nieuwe Testament.

Zoals alle brieven van Paulus begint Romeinen met de vermelding van de afzenders, de geadresseerden, een groet en een dankzegging. Na deze opening betoogt Paulus in het vervolg (Romeinen 1:16 – 11:36) dat Gods evangelie iedereen redt die gelooft, Joden en niet-Joden. In Romeinen 12:1 – 15:13 geeft Paulus instructies voor het leven binnen de gemeenschap van gelovigen. Vervolgens bespreekt hij in Romeinen 15:14-33 zijn eigen reisplannen en sluit hij in Romeinen 16:1-27 de brief af met een lange serie groeten.