Inleiding 1 Petrus (NBV)

De eerste brief van Petrus is een van de zogenaamde algemene of katholieke brieven, niet gericht aan een bepaalde persoon of gemeente, maar een rondzendbrief waarmee zo veel mogelijk christenen op het oog zijn. De brief staat op naam van de apostel Petrus. Het is niet bekend wanneer de brief geschreven is.

De brief is bedoeld om christenen te bemoedigen om in hun geloof te volharden. Voor veel christenen betekende de keuze voor een nieuwe godsdienst een breuk met groeperingen of verenigingen waarvan men eerder lid was, en vaak ook met de eigen familie. Christenen weigerden bovendien de goden te vereren die het welzijn van de maatschappij garandeerden, wat als verraad aan de samenleving werd beschouwd.
De christenen aan wie de brief geschreven is, hadden met dit alles te kampen. Ze werden voor misdadigers uitgemaakt, en uitgescholden. Het centrale thema van de brief is dan ook het lijden en de vraag hoe men daarmee om moet gaan. De lezers worden opgeroepen om in een vijandige omgeving te getuigen van hun geloof, in woord en daad. Daardoor komt er aan het lijden misschien geen einde, maar het komt wel in het teken te staan van de gerechtigheid naar het voorbeeld van Christus. Het einddoel is de redding aan het einde van de tijden, dat door de christenen spoedig verwacht werd.

Het Grieks van deze tekst is verzorgd, vol stijlvolle wendingen. Er wordt een groot aantal woorden gebruikt die elders in het Nieuwe Testament niet voorkomen.

De eerste brief van Petrus is een zorgvuldig geschreven brief op naam van de apostel Petrus.

De brief heeft een zorgvuldig gecomponeerd raamwerk, waarin de schrijver de lezers begroet (1 Petrus 1:1-2) en weer afscheid van hen neemt (1 Petrus 5:12-14).
Tussen begin en slot spoort de schrijver hen aan om een voorbeeldig, ‘heilig’ leven te leiden. Ook geeft hij redenen om dit daadwerkelijk te doen, ondanks de discriminatie en spot waaraan de christenen blootstaan.

De eerste brief van Petrus is gericht aan de gemeenten in Pontus, Galatië, Kappadocië, Asia en Bitynië (1 Petrus 1:1). Deze gebieden lagen allemaal in Klein-Azië.

Uit diverse details in de brief blijkt dat de geadresseerden niet-Joden waren.

De eerste brief van Petrus is waarschijnlijk geschreven door een leerling van de apostel Petrus aan het einde van de eerste eeuw na Christus. De brief staat op naam van de apostel Petrus, maar zijn auteurschap is omstreden. Veel deskundigen denken dat de brief geschreven is door volgelingen van Petrus, die zijn naam gebruikten om zijn gedachtegoed door te geven.

Het is niet bekend wanneer de brief geschreven is. De meeste bijbelwetenschappers nemen aan dat de brief tussen 65 en 90 na Christus is geschreven. Opmerkingen in de brief die verwijzen naar een tijd waarin men ‘nog onwetend was’ (1 Petrus 1:14) of naar vroegere ‘duisternis’ (1 Petrus 2:9) wijzen erop dat vooral christenen van de eerste generatie worden aangesproken.