Marcus 13:14-27 – Preekinspiratie

met Werner Pieterse, predikant (PKN) in Haarlem

De eerste hoorders van het Evangelie volgens Marcus staat helder voor ogen hoe de Romeinse generaal Titus tegen Jeruzalem opgetrokken is. De verwoesting van de tempel in 70 na Christus is óf een reële dreiging, of pas gebeurd. De lezers zullen de gebeurtenissen zoals die geschetst worden in vers 14 t/m 19 herkend hebben als iets actueels. Alleen wie zelf heeft moeten vluchten voor bruut oorlogsgeweld en de verwoesting die dat teweegbrengt, kan zich goed voorstellen wat mensen in zo’n situatie overkomt.

Met één uitzondering: de ontwijding en verwoesting van Gods tempel, het imposante gebouw waar de leerlingen in 13:1 vol bewondering over spreken, vormt een ramp die iedere voorstelling te boven gaat. De dienst aan God wordt van zijn centrale plek beroofd. Sowieso was er grote onrust in de hele wereld zoals mensen die toen kenden. Er woedden meerdere oorlogen, inclusief een burgeroorlog in Rome – het centrum van de macht. Bij dit alles werden christenen ook nog om hun geloof vervolgd. Wellicht kunnen wij, wanneer onze veiligheid in de wereld een stuk onzekerder wordt, ons (tot op zekere hoogte) herkennen in de situatie van destijds.

Met wat wel ‘de rede van de laatste dingen’ genoemd wordt, wil Jezus zijn volgelingen geruststellen en bemoedigen. Deze dingen gebeuren niet zomaar. Zijn volgelingen zijn niet overgeleverd aan de machten van chaos en toeval. Ze horen bij het verwachte verloop van de mensengeschiedenis, dat hoe dan ook niet buiten God om gaat. Net zoals Jezus het lijden dat Hem te wachten stond, meermaals aangekondigd heeft, kondigt Hij het lijden dat zijn volgelingen te wachten staat, ook aan. En zoals Hij het benoemen van zijn eigen lijden steeds verbindt met zijn opstanding, zijn overwinning op de machten van chaos en dood, zo plaatst hij het verwachte lijden van wie Hem volgt in het licht van de komst van de Mensenzoon en het definitief aanbreken van Gods koninkrijk.

Christenen leven in een tussentijd, ook nu. Ze leven tussen de gebeurtenissen zoals Jezus hier zegt dat ze zullen plaatsvinden en dit definitief aanbreken van Gods koninkrijk in. Ze kunnen dergelijke gebeurtenissen verstaan als horend bij deze tussentijd, zonder precies te weten wanneer die tussentijd eindigt. Jezus waarschuwt zijn volgelingen niet mee te gaan in speculaties op dat gebied. In plaats daarvan roept Hij zijn volgelingen op om alert te blijven, zich te richten op de taak die Hij aan hen heeft toevertrouwd en vast te houden aan de verwachting van Zijn onvermijdelijke ultieme overwinning op de machten van chaos en dood.

Laten we ons daarom niet verliezen in de precieze duiding van het chronologische scenario dat in dit hoofdstuk geschetst wordt. Daarover zijn de uitleggers het ook niet eens. De onderliggende boodschap is dat net zoals de Mensenzoon door lijden en beproeving tot Gods luister verhoogd is, zo zijn volgelingen door alle verdrukking en beproeving heen bewaard blijven tot het einde.

Wil je op het gebied van exegese gelijk meer weten over deze passage?

Op deze pagina vind je aantekeningen bij de tekst en meer informatie over de opbouw en context.

Hier lees je deze tekst in verschillende vertalingen.

En wanneer je een Plus-account hebt, vind je hier de passage in verschillende vertalingen met aantekeningen (tip: zet bij ‘Persoonlijk’ ‘Toon voetnoten’ en ‘Toon verwijzingen’ aan).