₂₀Nu was er ook een aantal Grieken naar het feest gekomen om God te aanbidden. ₂₁Zij gingen naar Filippus uit Betsaïda in Galilea, en vroegen of ze Jezus konden zien. ₂₂Filippus ging dat tegen Andreas zeggen en samen gingen ze naar Jezus. ₂₃Jezus zei: ‘De tijd is gekomen dat de Mensenzoon tot majesteit wordt verheven. ₂₄Werkelijk, Ik verzeker u, als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft brengt hij veel vruchten voort. ₂₅Wie zich aan zijn leven vastklampt, verliest het, maar wie in deze wereld zijn leven loslaat, behoudt het voor het eeuwige leven. ₂₆Wie Mij dient moet Mij volgen: waar Ik ben zal ook mijn dienaar zijn, en wie Mij dient zal door de Vader geëerd worden.

₂₇Nu slaat de angst Mij om het hart. Wat moet Ik zeggen? Vader, laat dit ogenblik aan Mij voorbijgaan? Maar hiervoor ben Ik juist gekomen. ₂₈Laat nu zien hoe groot uw naam is, Vader.’ Toen klonk er een stem uit de hemel: ‘Ik heb mijn grootheid getoond en Ik zal mijn grootheid weer tonen.’ ₂₉De mensen die daar stonden en dit hoorden, zeiden: ‘Een donderslag!’ Maar er waren er ook die zeiden dat het een engel was die tegen Hem gesproken had. ₃₀Jezus zei: ‘Die stem heeft niet voor Mij gesproken, maar voor u. ₃₁Nu wordt het oordeel over deze wereld geveld, nu zal de heerser van deze wereld uitgebannen worden. ₃₂Wanneer Ik van de aarde omhooggeheven word, zal Ik iedereen naar mij toe halen.’ ₃₃Daarmee duidde Hij aan welke dood Hij zou sterven.