25 februari – Aan wiens kant sta je?

₂₂Ook de schriftgeleerden die uit Jeruzalem gekomen waren, zeiden: ‘Hij is bezeten door Beëlzebul,’ en: ‘Dankzij de vorst der demonen kan Hij demonen uitdrijven.’ ₂₃Toen Hij hen bij zich geroepen had, sprak Hij tot hen in gelijkenissen: ‘Hoe kan Satan zichzelf uitdrijven? ₂₄Als een koninkrijk innerlijk verdeeld is, kan dat koninkrijk niet standhouden; ₂₅als een gemeenschap innerlijk verdeeld is, zal die gemeenschap niet kunnen standhouden. ₂₆En als Satan tegen zichzelf in opstand komt en innerlijk verdeeld is, kan ook hij niet standhouden, maar gaat hij zijn einde tegemoet. ₂₇Bovendien kan niemand het huis van een sterke man binnengaan om zijn inboedel te roven, als hij die man niet eerst vastgebonden heeft; pas dan kan hij zijn huis leeghalen. ₂₈Ik verzeker u: alle wandaden en godslasteringen, hoe erg ook, kunnen de mensen worden vergeven, ₂₉maar wie lastertaal spreekt tegen de heilige Geest, krijgt in alle eeuwigheid geen vergeving, want zo iemand is schuldig aan een onuitwisbare zonde.’ ₃₀Dit omdat ze gezegd hadden: ‘Hij is bezeten door een onreine geest.’

₃₁Intussen waren zijn moeder en zijn broers aangekomen. Ze stuurden iemand naar binnen om Hem te halen. Zelf bleven ze buiten wachten. ₃₂Er zat een groot aantal mensen om Hem heen. Toen er tegen Hem gezegd werd: ‘Uw moeder en uw broers staan buiten en zoeken U,’ ₃₃antwoordde Jezus: ‘Wie zijn mijn moeder en mijn broers?’ ₃₄Hij keek de mensen aan die in een kring om Hem heen zaten en zei: ‘Jullie zijn mijn moeder en mijn broers. ₃₅Want iedereen die de wil van God doet, die is mijn broer en mijn zus en mijn moeder.’