Het goede

₁Ik bedoel dit: Zolang een erfgenaam onmondig is, verschilt hij in niets van een slaaf, ook al is hij reeds de eigenaar van alles. ₂Hij staat onder voogdij en toezicht tot het door zijn vader vastgestelde tijdstip is gekomen. ₃Op dezelfde manier waren ook wij, toen we nog onmondig waren, als slaaf onderworpen aan de machten van de wereld. ₄Maar toen de bestemde tijd gekomen was, zond God zijn Zoon, geboren uit een vrouw en onderworpen aan de wet, ₅om ons, die aan de wet onderworpen waren, vrij te kopen opdat wij als kind aangenomen zouden worden. ₆En omdat u zijn kinderen bent, heeft God in ons hart de Geest van zijn Zoon gezonden, die ‘Abba, Vader’ roept. ₇U bent nu dus geen slaven meer, maar kinderen en als zodanig erfgenamen, dankzij God.

₈Vroeger, toen u God nog niet kende, onderwierp u zich aan goden die helemaal geen goden zijn. ₉Hoe is het dan toch mogelijk dat u zich nu, terwijl u God hebt leren kennen – meer nog, door God gekend bent – opnieuw tot die zwakke, armzalige machten wendt en u daaraan weer als slaaf wilt onderwerpen? ₁₀U houdt u aan vastgestelde dagen, maanden, seizoenen en jaren? ₁₁Ik vrees dat al mijn inspanningen voor u zinloos zijn geweest.