Dag 314 / Ezech. 28-30

₁De HEER richtte zich tot mij: ₂‘Mensenkind, zeg tegen de vorst van Tyrus: “Dit zegt God, de HEER: Je bent hoogmoedig geworden, je hebt gezegd: ‘Ik ben een god, ik zit op een godentroon, midden in zee.’ Je achtte jezelf een god gelijk, terwijl je een mens bent, en geen god. ₃Zeker, je bent wijs, zelfs wijzer dan Daniël, geen mysterie blijft voor je verborgen. ₄Door je wijsheid en inzicht ben je welvarend geworden en heb je je schatkamers met goud en zilver gevuld. ₅Door je grote wijsheid en je handelsgeest heb je je rijkdom nog vergroot, maar die rijkdom heeft je ook hoogmoedig gemaakt.

₆Daarom – dit zegt God, de HEER: Omdat je jezelf een god gelijk acht, ₇zal Ik vreemde volken op je afsturen, de wreedste van alle, die met hun zwaarden al je schitterende wijsheid zullen vernietigen en je van je luister zullen beroven. ₈Ze zullen je het graf in drijven, je zult een gewelddadige dood sterven, in het hart van de zee. ₉Zul je blijven zeggen: ‘Ik ben een god!’ als je oog in oog staat met je moordenaars? Wanneer je in de macht bent van hen die je zullen doden, zal blijken dat je een mens bent, en geen god. ₁₀Je zult de dood van een onbesnedene sterven, door de hand van vreemdelingen. Ik heb gesproken – spreekt God, de HEER.”’

₁₁De HEER richtte zich tot mij: ₁₂‘Mensenkind, hef over de koning van Tyrus een dodenklacht aan: “Dit zegt God, de HEER: Eens was jij een toonbeeld van perfectie, vervuld van wijsheid en volmaakt van schoonheid. ₁₃Je leefde in Eden, in de tuin van God, en je was bekleed met een keur van edelstenen: met robijn, topaas en aquamarijn, met turkoois, onyx en jaspis, met saffier, granaat en smaragd, gevat in gouden zettingen. Op de dag dat je geschapen werd lagen ze klaar. ₁₄Je was een cherub, je vleugels beschermend uitgespreid, je was door Mij neergezet op de heilige berg van God, waar je wandelde tussen vurige stenen. ₁₅Je was onberispelijk in alles wat je deed, vanaf de dag dat je was geschapen tot het moment dat het kwaad vat op je kreeg. ₁₆Door al het handeldrijven raakte je verstrikt in onrecht en geweld, en je zondigde; daarom, beschermende cherub, verbande Ik je van de berg van God en verdreef Ik je van je plaats tussen de vurige stenen. ₁₇Je schoonheid had je hoogmoedig gemaakt, je had je wijsheid en luister verkwanseld. Daarom heb Ik je op de aarde neergeworpen, als een schouwspel voor andere koningen. ₁₈Door je grote schuld, door je oneerlijke handel, waren je heiligdommen ontwijd. Daarom liet Ik een vuur in je oplaaien dat je heeft verteerd, Ik maakte van jou een hoop as op de grond, voor ieder die het wil zien. ₁₉Alle volken die je kenden staan verbijsterd over je lot; je bent een schrikbeeld geworden, tot in eeuwigheid zul je er niet meer zijn.”’

₂₀De HEER richtte zich tot mij: ₂₁‘Mensenkind, richt je blik op Sidon en profeteer tegen de stad. ₂₂Zeg: “Dit zegt God, de HEER: Ik keer me tegen je, Sidon! Zo zal Ik mijn majesteit tonen. Ze zullen weten dat Ik de HEER ben als Ik Sidon straf, zo zal Ik laten zien dat Ik heilig ben. ₂₃Ik zal de pest op de stad afsturen, het bloed zal door de straten stromen. De stad zal vol zijn met doden en gewonden, het zwaard komt van alle kanten; ze zullen weten dat Ik de HEER ben. ₂₄Maar het volk van Israël zal niet meer worden gepijnigd en geteisterd door dorens en distels, door de omringende volken die nu op hen neerkijken. Dan zullen ze beseffen dat Ik God, de HEER, ben.

₂₅Dit zegt God, de HEER: Ik zal het volk van Israël bijeenbrengen vanuit de landen waarover het is verstrooid – zo zal Ik alle volken laten zien dat Ik heilig ben. De Israëlieten zullen weer wonen in hun eigen land, het land dat Ik aan mijn dienaar Jakob heb gegeven. ₂₆Wanneer Ik de omringende volken die nu op hen neerkijken heb gestraft, zullen de Israëlieten daar veilig wonen. Ze zullen er in veiligheid huizen bouwen en wijngaarden planten, en ze zullen beseffen dat Ik, de HEER, hun God ben.”’

₁Op de twaalfde dag van de tiende maand in het tiende jaar richtte de HEER zich tot mij: ₂‘Mensenkind, richt je blik op de farao, de koning van Egypte, en profeteer tegen hem en tegen heel Egypte. ₃Zeg: “Dit zegt God, de HEER:

₁₃Maar ook zegt God, de HEER: Als die veertig jaar voorbij zijn, zal Ik de Egyptenaren weer samenbrengen vanuit de volken waaronder ze verstrooid zijn. ₁₄Ik zal hun lot ten goede keren en hen terugbrengen naar Patros, het land van hun oorsprong. Daar zullen ze een onbeduidend koninkrijk vormen. ₁₅Het zal het minste van alle koninkrijken zijn en zich nooit meer boven de andere volken verheffen; Ik zal een klein volk van hen maken dat niet meer over andere volken heersen zal. ₁₆Het volk van Israël zal niet langer vertrouwen in hen stellen, het zal niet opnieuw schuld op zich laden door zich op hen te verlaten. Dan zullen ze beseffen dat Ik God, de HEER, ben.”’

₁₇Op de eerste dag van de eerste maand in het zevenentwintigste jaar richtte de HEER zich tot mij: ₁₈‘Mensenkind, Nebukadnessar, de koning van Babylonië, heeft zijn leger afgebeuld in de strijd tegen Tyrus. De hoofden van zijn mannen zijn kaalgeschuurd en hun schouders zijn ontveld. Maar al die strijd tegen Tyrus heeft hem en zijn leger niets goeds gebracht. ₁₉Daarom – dit zegt God, de HEER: Ik zal Nebukadnessar Egypte geven. Hij zal de rijkdommen eruit wegslepen, hij zal buit behalen en het land plunderen; zo zal zijn leger worden beloond. ₂₀Als loon voor zijn moeite zal Ik hem Egypte geven, als beloning voor wat hij en zijn leger voor Mij gedaan hebben – zo spreekt God, de HEER. ₂₁Op die dag zal Ik Israël nieuwe kracht geven, en jij zult vrijuit tegen de Israëlieten spreken. Dan zullen zij beseffen dat Ik de HEER ben.’

₁De HEER richtte zich tot mij: ₂‘Mensenkind, profeteer, zeg: “Dit zegt God, de HEER:

₁₀Dit zegt God, de HEER: Ik zal de bevolking van Egypte laten uitroeien door koning Nebukadnessar van Babylonië. ₁₁Hij en zijn krijgsvolk, het wreedste ter wereld, laat Ik komen om het land te verwoesten. Zij zullen ten strijde trekken tegen Egypte en het land zal met lijken bezaaid zijn. ₁₂De Nijl leg Ik droog en het land lever Ik over aan barbaren; het land met al zijn rijkdom laat Ik door vreemde volken verwoesten – Ik, de HEER, heb gesproken.

₁₃Dit zegt God, de HEER: Alle afgoden zal Ik vernietigen, de nietswaardige goden van Memfis laat Ik verdwijnen, Egypte zal zonder vorst zijn. Er zal angst heersen in het hele land. ₁₄Patros zal Ik verwoesten, Soan aan de vlammen prijsgeven en Thebe straffen. ₁₅Over Pelusium, de vesting die de grens van Egypte beschermt, zal Ik mijn toorn uitstorten, en de bevolking van Thebe roei Ik uit. ₁₆Ik zal Egypte aan de vlammen prijsgeven, Pelusium zal sidderen van angst, Thebe zal worden opengereten en Memfis wordt op klaarlichte dag door de vijand ingenomen. ₁₇De jongemannen van Heliopolis en Bubastis zullen vallen door het zwaard, en de bevolking zal in ballingschap worden weggevoerd. ₁₈In Dafne wordt het niet meer licht, want daar breek Ik het juk van Egypte, daar komt een einde aan zijn trotse kracht. Wolken zullen het land bedekken, en de bevolking zal in ballingschap gaan. ₁₉Ik zal Egypte straffen, het zal weten dat Ik de HEER ben.”’

₂₀Op de zevende dag van de eerste maand in het elfde jaar richtte de HEER zich tot mij. Hij zei: ₂₁‘Mensenkind, Ik breek de arm van de farao, de koning van Egypte. Niemand zal die arm verbinden om hem te laten genezen, niemand legt om die arm een verband waardoor hij weer sterk genoeg wordt om het zwaard te hanteren. ₂₂Daarom – dit zegt God, de HEER: Ik keer me tegen de farao, de koning van Egypte; Ik zal zijn armen breken, de gezonde en de gebroken arm, en Ik zal hem het zwaard uit handen slaan. ₂₃Ik zal de Egyptenaren verstrooien onder vreemde volken en hen verspreiden over verre landen. ₂₄Ik zal de armen van de koning van Babylonië sterk maken en hem mijn zwaard in handen geven, Ik zal de armen van de farao breken en hij zal voor de ogen van de koning kermen als iemand die dodelijk gewond is. ₂₅De armen van de koning van Babylonië zal Ik sterk maken, en de armen van de farao zullen slap langs zijn lichaam hangen. Als Ik mijn zwaard in de hand van de koning van Babylonië leg en hij het daarna uitstrekt tegen Egypte, zal iedereen beseffen dat Ik de HEER ben. ₂₆Ik zal de Egyptenaren onder vreemde volken verstrooien en hen over verre landen verspreiden – ze zullen weten dat Ik de HEER ben.’