Dag 139 / Joz. 23-24, Ps. 100

_1-2De HEER had de Israëlieten rust gegeven door hen te verlossen van de vijanden die hen omringden. Vele jaren later riep Jozua, die toen op hoge leeftijd was gekomen, heel Israël bijeen, met alle oudsten, stamhoofden, rechters en griffiers. Hij zei tegen hen: ‘Ik heb niet lang meer te leven. ₃U hebt zelf kunnen zien wat de HEER, uw God, met al die volken heeft gedaan. Hij was het immers die voor u streed. ₄Ik heb voor uw stammen door loting het land verdeeld van de volken die ik heb uitgeroeid, van de Jordaan tot aan de Grote Zee in het westen; en eveneens het land van de volken die nog zijn overgebleven. ₅Die zal de HEER, uw God, zelf voor u uit hun land verdrijven. Dan kunt u het in bezit nemen, zoals Hij heeft beloofd. ₆Houd u daarom strikt aan wat er in het boek met de wet van Mozes geschreven staat en wijk daar op geen enkele manier van af. ₇Vermeng u niet met de vreemde volken die nog bij u overgebleven zijn. Neem de naam van hun goden niet in de mond en zweer er nooit bij, dien ze niet en buig u nooit voor ze neer. ₈U moet alleen de HEER, uw God, toegedaan zijn, zoals u dat tot nu toe bent geweest. ₉Hij was het die grote en machtige volken voor u verdreef, zodat niemand tegen u kon standhouden, tot op de dag van vandaag. ₁₀Eén van u volstond om duizend man op de vlucht te jagen, want het was de HEER, uw God, die voor u streed, zoals Hij had beloofd. ₁₁Daarom is het voor u van levensbelang Hem lief te hebben. ₁₂Als u zich van Hem afwendt en bevriend raakt met de volken die nog bij u overgebleven zijn, als u zich daarmee vermengt door huwelijken met ze aan te gaan, ₁₃weet dan dat de HEER, uw God, die volken niet meer voor u zal verdrijven. Dan worden ze voor u een klapnet en een valstrik, een zweep die u geselt en een doorntak die u de ogen uitsteekt, net zolang tot u allemaal bent weggevaagd uit dit goede land, dat de HEER, uw God, u gegeven heeft. ₁₄Luister. Nu ik de weg moet gaan die ieder mens wacht, moet u tot in het diepst van uw hart beseffen dat geen van de beloften die de HEER, uw God, u heeft gedaan, onvervuld is gebleven. Hij heeft ze alle gestand gedaan en er niet één onvervuld gelaten. _15-16Maar zoals Hij u de voorspoed heeft geschonken die Hij had beloofd, zo zal Hij elk mogelijk onheil over u brengen als u de regels van het verbond overtreedt die Hij u heeft opgelegd. Als u andere goden gaat dienen en u voor hen neerbuigt, zal Hij u wegrukken uit dit goede land, dat Hij u gegeven heeft. Dan zal zijn woede tegen u losbarsten en zult u heel snel worden weggevaagd uit dit goede land, dat u van Hem gekregen hebt.’

₁Jozua riep alle stammen van Israël bijeen in Sichem. Nadat hij de oudsten, stamhoofden, rechters en griffiers zich ten overstaan van God had laten opstellen, ₂sprak hij tot het volk: ‘Dit zegt de HEER, de God van Israël: Jullie voorouders woonden lang geleden ten oosten van de Eufraat. Het waren Terach en zijn zonen Abraham en Nachor. Ze dienden andere goden. ₃Maar Ik heb jullie stamvader Abraham daar weggehaald en hem door heel Kanaän laten trekken. Ik schonk hem een groot aantal nakomelingen. Ik gaf hem Isaak als zoon ₄en Isaak gaf Ik Jakob en Esau. Esau kreeg van Mij het Seïrgebergte in bezit, maar Jakob en zijn zonen trokken naar Egypte. ₅Ik stuurde Mozes en Aäron, strafte Egypte, jullie weten hoe, en leidde jullie het land uit. ₆Nadat Ik jullie voorouders uit Egypte had weggeleid, kwamen ze bij de Rietzee terwijl de Egyptenaren hen met strijdwagens en ruiters achtervolgden. ₇Toen riepen ze Mij, de HEER, om hulp, en Ik scheidde hen van de Egyptenaren door een zware duisternis en liet de Egyptenaren door de zee verzwelgen. Jullie hebben met eigen ogen gezien wat Ik met hen heb gedaan. Vervolgens bleven jullie jarenlang in de woestijn, ₈tot Ik jullie naar het land van de Amorieten bracht, die ten oosten van de Jordaan woonden. Zij namen de wapens tegen jullie op, maar Ik leverde hen aan jullie uit en vernietigde hen, en jullie namen hun land in bezit. ₉Daarna maakte koning Balak van Moab, de zoon van Sippor, zich gereed om de strijd tegen Israël aan te binden. Hij liet Bileam, de zoon van Beor, komen; die moest jullie vervloeken, ₁₀maar Ik schonk hem geen gehoor. Ik beschermde jullie tegen hem; meer nog, hij zegende jullie zelfs. ₁₁Vervolgens trokken jullie de Jordaan over en kwamen bij Jericho. De inwoners van Jericho namen de wapens tegen jullie op, net als de Amorieten, Perizzieten, Kanaänieten, Hethieten, Girgasieten, Chiwwieten en Jebusieten, maar Ik leverde ze allemaal aan jullie uit. ₁₂Ik stuurde een zwerm horzels voor jullie uit die ze op de vlucht joeg, zoals eerder de twee koningen van de Amorieten op de vlucht werden gejaagd. Jullie zwaarden en bogen kwamen er niet aan te pas. ₁₃Ik heb jullie een land gegeven waarvoor jullie niets hebben hoeven te doen, steden die jullie niet hebben gebouwd en waarin jullie zomaar konden gaan wonen, wijngaarden en olijfbomen die jullie niet hebben geplant en waarvan jullie zomaar kunnen eten.

₁₄Nu dan,’ vervolgde Jozua, ‘eerbiedig de HEER, dien Hem met onvoorwaardelijke trouw en doe de goden weg die uw voorouders ten oosten van de Eufraat en in Egypte hebben gediend. Dien alleen de HEER. ₁₅Als u daar niet toe bereid bent, kies dan nu wie u wel wilt dienen: de goden van uw voorouders ten oosten van de Eufraat of de goden van de Amorieten, van wie u nu het land bewoont. Ikzelf en mijn familie zullen de HEER dienen.’

₁₆Hierop antwoordde het volk: ‘Het is verre van ons de HEER te verlaten om andere goden te dienen. ₁₇Hij is het, de HEER, onze God, die ons en onze voorouders uit de slavernij in Egypte heeft bevrijd. Hij heeft grote wonderen voor ons verricht; dat hebben we met eigen ogen gezien. Hij heeft ons op onze hele tocht beschermd tegen alle volken waarvan we het gebied doortrokken. ₁₈De HEER heeft ze allemaal voor ons verdreven, en ook de Amorieten, die vroeger in dit land woonden. Ook wij zullen de HEER dienen, want Hij is onze God.’

₁₉Maar Jozua zei tegen het volk: ‘U zult niet in staat zijn de HEER te dienen, want Hij is een heilige God, die geen ontrouw duldt. Hij zal u uw overtredingen en zonden niet vergeven. ₂₀Als u de HEER verlaat en andere goden gaat dienen, zal Hij zich tegen u keren. Dan zal Hij u niet langer weldaden bewijzen, maar u kwaad doen en u vernietigen.’ ₂₁Maar het volk herhaalde: ‘Nee, alleen de HEER zullen wij dienen.’

₂₂‘Goed,’ antwoordde Jozua, ‘dan bent u zelf de getuigen van uw keuze om Hem, de HEER, te dienen.’ ‘Ja, dat zijn wij,’ bevestigde het volk. ₂₃Daarop zei Jozua: ‘Doe dan die vreemde goden weg en richt u volledig op de HEER, de God van Israël.’ ₂₄En het volk beloofde: ‘Wij zullen de HEER, onze God, dienen en gehoorzamen.’

₂₅Zo sloot Jozua die dag in Sichem deze overeenkomst met het volk en hij gaf het wetten en regels, ₂₆die hij in het wetboek van God opschreef. Ook richtte hij een grote steen op onder de terebint bij het heiligdom van de HEER. ₂₇‘Deze steen,’ zei hij tegen het volk, ‘is getuige, want hij heeft alles gehoord wat de HEER tegen ons heeft gezegd. Hij is dus getuige opdat u uw God niet afvallig wordt.’ ₂₈Daarna liet Jozua het volk vertrekken, iedereen ging naar zijn eigen grondgebied.

₂₉Korte tijd later stierf Jozua, de zoon van Nun, de dienaar van de HEER, op de leeftijd van honderdtien jaar. ₃₀Hij werd begraven in het gebied dat hem was toegewezen: in Timnat-Serach in het bergland van Efraïm, ten noorden van de Gaäs. ₃₁Zolang Jozua leefde diende het volk de HEER. Ook na zijn dood bleven ze de HEER dienen zolang er oudsten waren die getuige waren geweest van de grootse daden die de HEER voor Israël had verricht.

₃₂De beenderen van Jozef, die het volk van Israël uit Egypte had meegevoerd, werden begraven in Sichem, op het stuk land dat Jakob voor honderd kesita had gekocht van de zonen van Chamor, van wie Sichem er een was. De nakomelingen van Jozef kregen dit stuk land in bezit.

₃₃Ook Eleazar, de zoon van Aäron, stierf. Hij werd begraven in het bergland van Efraïm op de heuvel die zijn zoon Pinechas was toegewezen.