Psalmen 31

₂Heare, by Jo haw ik taflecht socht,

lit my noait wer foar skande stean;

rêd my troch my rjocht te dwaan.

₃Hâld it ear nei my,

bring my mei gauwens befrijing,

wês myn beskermjende rots,

in berchfesting om my te rêden.

₄Want myn rots en festing binne Jo.

Om jo namme, Heare,

wol my liede en weidzje.

₅Wol my út it net weihelje

dat se temûk foar my spand hienen,

want Jo binne myn skûle.

₆Yn jo hân betrou ik myn libben,

Jo keapje my frij, Heare, trouwe God.

₇Jo haatsje ferearders fan neatige ôfgoaden,

mar ik hâld it op de Heare.

₈Ik wol jûchje en bliid wêze om ’e geunst,

dat Jo nei myn ellinde omseagen,

myn need achtsloegen

₉en my net oan myn fijannen útleveren,

mar myn fuotten de romte joegen.

₁₀Wês my tewille, Heare, want ik bin yn need,

myn each is flau fan fertriet,

₁₁myn libben ferkwynt fan kommer,

myn libbensjierren fergeane yn suchtsjen;

fan ellinde bejout my de krêft,

de hiele lea is my stikken.

₁₂Al myn tsjinstanners húnje my no,

myn buorlju bin ik in reden ta skodholjen,

en myn goekunden in ôfgriis;

wa’t my bûten sjocht, rint by my wei,

₁₃ik reitsje yn ’t ferjit as in deade,

ik bin as in ferwurden stik ark.

₁₄Want ik hear gâns minsken mûskopjen

– in ferskrikking oan alle kanten –

se briede plannen tsjin my út

en binne fan doel my it libben te benimmen.

₁₅Dochs hâld ik it op Jo, Heare,

en ik tink mar: Myn God binne Jo.

₁₆Myn takomst leit yn jo hân,

rêd my út ’e macht fan myn fijannen en ferfolgers.

₁₇Lit jo antlit oer jo tsjinner ljochtsje,

jou my útrêding troch jo geunst.

₁₈Lit my net foar skande stean, Heare, as ik rop;

lit har foar skande stean, dy’t ferkeard binne,

lit har ferstomje yn it deaderyk.

₁₉Lis de ligers it swijen op,

dy’t opsprekke tsjin ’e rjochtfeardige,

heechmoedich en ferachtlik.

₂₀Hoe grut is de goedens

dy’t Jo minsken tatocht hawwe

dy’t ûntsach hawwe foar Jo

en dy’t Jo iepenbier makke hawwe foar har

dy’t taflecht by Jo sykje.

₂₁Jo ferbergje har yn ’e skûle fan jo oanwêzigens

tsjin ’e laster fan ’e minsken.

Jo jouwe har beskûl yn in hutte

tsjin de oanfallen fan ’e tonge.

₂₂Heech te priizjen is de Heare,

want Hy hat wûndere goedgeunstich west

yn de tiid fan ’e benearing.

₂₃Al tocht ik yn myn mismoed:

Ik bin weiband út syn eachweid,

Jo harken nei myn lûd smeekjen,

doe’t ik oan Jo rôp.

₂₄Hâld it mei de Heare, jimme geunstlingen allegearre.

De Heare is in hoeder foar dy’t Him trou binne,

mar sweeslaggers jout Er dûbeld-en-dwars har lean.

₂₅Stean sterk en lit jim hert wis wêze,

jim allegear dy’t op de Heare hoopje.