Psalmen 1

₁Hoe gelokkich is de man

dy’t op ’e rie fan ’e ferkearden net yngiet,

op ’e wei fan ’e sûnders net stean bliuwt,

yn ’e gearsit fan ’e spotters gjin sit nimt,

₂mar langst hat nei de wet fan de Heare

en dêroer mimert by nacht en by dei.

₃Hy is as in beam, oan wetterstreamen plante,

dy’t syn frucht jout op ’e tiid,

dêr’t it grien net fan ferwylget.

Alles wat er docht, bedijt.

₄Sa net de ferkearden, o nee.

Dy binne as tsjêf dat op ’e wyn ferwaait.

₅Dêrom kinne de ferkearden it net hâlde foar it rjocht,

de sûnders net yn ’e rûnte fan ’e rjochtfeardigen.

₆Want de Heare stiet noed foar de wei fan ’e rjochtfeardigen,

mar de wei fan ’e ferkearden rint dea.