Spreuken 29

₁Ien dy’t faak warskôge is, mar it net leauwe wol,

brekt ynienen de fuotten en fynt gjin betterskip.

₂As de rjochtfeardigen oanwinne, is it folk bliid,

mar as in ferkeardenien baas is, suchtet it folk.

₃Ien dy’t fan wysheid hâldt, makket syn heit bliid,

mar dy’t mei huorren omslacht, fergriemt syn besit.

₄Troch rjocht hâldt in kening it lân oerein,

mar mei swiere belestingen helpt er it de grûn yn.

₅Ien dy’t fluensk mei syn neiste omgiet,

set in fangnet út, dêr’t er ynrint.

₆Foar in ferkeardenien is der in falkûle op ’e wei,

mar de rjochtfeardige rint mar raak en is bliid.

₇De saak fan ’e earmen giet de rjochtfeardige oan it hert,

mar de ferkearde minske hat der gjin gefoel foar.

₈Spotters bringe in stêd yn ûnstjoer,

mar wize minsken bêdzje de grime del.

₉As in wiis man mei in dwaas yn ’e pleit giet,

barst de lêste út fan laitsjen en hy kin net wer ophâlde.

₁₀Moardners moatte neat fan in earlik minske hawwe,

mar oprjochten sykje syn behâld.

₁₁In dwaas jout syn grime alhiel bod,

mar de wize bedimmet syn grime.

₁₂As in hearsker nei leagens harket,

wurde syn tsjinners allegearre dogeneaten.

₁₃De earme en de ferdrukker moetsje elkoar,

mar de Heare hat beide it ljocht yn ’e eagen jûn.

₁₄In kening dy’t de earmen rjocht docht,

syn troan sil foar ivich fêst stean.

₁₅In stôk en in fermoanning bringe wysheid by,

mar in jonge dy’t se mar gewurde litte, set syn mem foar skande.

₁₆As kweaminsken oanwinne, wint it kwea ek oan,

mar de rjochtfeardigen sjogge sokken fallen.

₁₇Kastij dyn soan, dan bringt er dy rêst

en hy sil dy troch en troch bliid meitsje.

₁₈Sûnder iepenbiering ferwylderet it folk,

mar it is in gelok as it acht jout op ’e wet.

₁₉Mei wurden lit in slaaf him net te plak sette,

want al ferstiet er it wol, hy jout dochs net om sizzen.

₂₀Hast in man sjoen, dy’t te rap mei de mûle is?

Foar in dwaas falt mear te hoopjen as foar him.

₂₁As immen syn slaaf fan bern ôf bedjert,

dan wurdt er op it lêst dôfhûdich.

₂₂In koartkearich man set kreauwerij oan

en ien mei in hjitte holle docht in bulte kwea.

₂₃Heechmoed makket in minske och sa lyts,

mar de dimmenen sille eare behelje.

₂₄Dy’t mei dieven dielt, hatet syn eigen libben;

al heart er de ferflokking, hy jout it net oan.

₂₅Minskefrees set in falstrik út,

mar dy’t op ’e Heare fertrout, kriget beskerming.

₂₆Wit-hoefolle sykje it by de geunst fan in hearsker,

mar de Heare jout in minske wat him takomt.

₂₇Rjochtfeardigen hawwe in ôfgriis fan ien dy’t ûnrjocht docht

en ferkearde lju hawwe in ôfgriis fan ien dy’t rjochtút is.