Mattéus 20

₁It is mei it himelske ryk as mei in boer dy’t der de moarns betiid op út gong om arbeiders foar syn wyngerd yn te hieren. ₂Nei’t er it mei de arbeiders iens wurden wie oer de deihier fan in denaarje, stjoerde er harren nei syn wyngerd. ₃Om njoggen oere seach er wer guon op ’e merk stean, dy’t neat om hannen hienen. ₄Hy sei tsjin harren: Gean ek mar nei myn wyngerd ta en ik sil jim jaan wat jim takomt. ₅Hja gongen derhinne. Om tolve en om trije oere gong er wer nei de merk en die itselde. ₆Om fiif oere likernôch gong er der nochris hinne en seach der noch guon omhingeljen. Hy sei tsjin harren: Wêrom ferdogge jim de hiele dei mei neat-dwaan? ₇Se seinen: Gjinien hat ús ynhierd. Hy antwurde: No, gean dan ek mar nei myn wyngerd. ₈De jûns sei de boer tsjin ’e opsichter: Rop de arbeiders en betelje harren it lean út, by de lêsten begjinne en dan de rigele lâns nei de earsten. ₉Doe’t dy fan ’e middeis fiif oere kamen, barden se elk in denaarje. ₁₀Doe’t de earsten oan bod kamen, tochten dy, dat se mear krije soenen, mar sy barden ek ien denaarje de man. ₁₁Doe’t se dy krigen, prottelen se deroer tsjin ’e boer ₁₂en seinen: Dy lêste mannen hawwe mar ien oere arbeide en jo jouwe harren likefolle as ús, wylst wy der dochs de hiele gleone dei foar switten hawwe. ₁₃Mar hy joech der ien fan harren dit op werom: Bêste man, ik doch jo wier net te koart! Wienen wy net ôfakkoarte oer de deihier fan ien denaarje? ₁₄Nim dus wat jo takomt en gean nei hûs. Ik wol no ienkear dy lêstkommene likefolle jaan as jo. ₁₅Mei ik soms mei myn eigen jild net dwaan, wat ik wol? Of binne jo nidich omdat ik rojaal bin? ₁₆Sa sille neikommers gauris earst en foarliken lêst wêze.

₁₇Jezus reizge fierder nei Jeruzalem. Underweis naam Er de tolve apart en sei tsjin harren: ₁₈Sjoch, wy geane op Jeruzalem oan en de Minskesoan sil troch ferrie yn hannen falle fan ’e hegeprysters en wetgelearden. Se sille Him ta de dea feroardielje, ₁₉en Him oan ’e heidenen oerleverje. Dy sille Him húnje, giselje, en oan it krús slaan, mar de tredde deis sil Er ferrize.

₂₀Doe kaam de mem fan ’e soannen fan Sebedéus by Him. Hja hie har soannen by har. Se foel foar Him op ’e knibbels om wat te freegjen. ₂₁Hy sei tsjin har: Wat woenen jo graach? Hja antwurde: Dat dizze beide jonges fan my nêst Jo sitte sille yn jo ryk, de iene rjochts en de oare links. ₂₂Jezus antwurde: Jimme witte net, wat jim freegje. Kinne jim de lijensbeker drinke, dy’t Ik drinke moat? Se seinen: Ja, dat kinne wy. ₂₃Hy sei tsjin harren: Goed, dy lijensbeker sille jim drinke, mar dat rjochts en links fan my sitten, nee, dat haw Ik net foar ’t sizzen. Dat is weilein foar harren oan wa’t myn Heit it taskikt hat.

₂₄Doe’t de tsien oaren dat hearden, namen se it de beide bruorren tige kwea ôf. ₂₅Mar Jezus rôp harren by Him en sei: Jimme witte wol, dat de hearskers oer de folken de baas spylje yn har lân en dat de grutte lju yn alles har macht jilde litte. ₂₆Sa moat it by jimme net wêze. Dy’t by jimme grut wêze wol, moat de oaren betsjinje, ₂₇en dy’t by jimme de earste wêze wol, moat elkenien foar gean litte. ₂₈Sa is ommers de Minskesoan ek net kommen om betsjinne te wurden, mar om sels te tsjinjen en syn libben te jaan as lospriis foar gâns minsken.

₂₉Doe’t se Jericho út gongen, rûn in grutte mannichte Him achternei. ₃₀No sieten dêr twa blinen oan ’e kant fan ’e wei en doe’t dy hearden dat Jezus foarbykaam, rôpen se: Hear, haw meilijen mei ús, Soan fan David! ₃₁It folk snaude harren ta: Hâld jim stil. Mar doe rôpen se noch lûder: Hear, haw meilijen mei ús, Soan fan David. ₃₂Jezus bleau stean en spriek harren oan. Hy frege: Wat wolle jimme, dat Ik foar jim doch? ₃₃Se seinen: Hear, meitsje ús de eagen wer iepen. ₃₄Jezus krige djip meilijen mei harren en rekke har eagen oan. Op slach koenen se wer sjen en gongen mei.