Johannes 3

₁Der wie ûnder de Fariseeërs ien, dy’t Nikodémus hiet, in foarman fan ’e Joaden; ₂dy kaam op in nacht by Him en sei tsjin Him: Rabby, wy witte dat Jo fan God kommen binne as learaar; want net ien kin de tekens dwaan, dy’t Jo dogge, as God him net bystiet. ₃Jezus joech him ta antwurd: Wiswier, wiswier, Ik sis jo, in minske moat opnij berne wurde, oars kin er it ryk fan God net sjen. ₄Nikodémus sei tsjin Him: Hoe kin in minske opnij berne wurde, as er al op jierren is? Hy kin dochs net foar de twadde kear ta syn memme skurte yngean en berne wurde? ₅Jezus antwurde: Wiswier, wiswier, Ik sis jo: in minske moat út wetter en Geast berne wurde, oars kin er net yn it ryk fan God komme. ₆Wat út ’e minske berne is, is minsklik en wat út ’e Geast berne is, is geastlik. ₇It moat jo gjin nij dwaan, dat Ik tsjin jo sis: Jimme moatte opnij berne wurde. ₈De wyn waait dêr’t er hinne wol, en jo hearre syn lûd, mar jo witte net wêr’t er wei komt en wêr’t er hinne giet; sa is it ek mei elk dy’t berne is út ’e Geast. ₉Nikodémus frege derop yn: Hoe kin dat no? ₁₀Jezus joech him ta antwurd: Jo binne in learaar fan Israel en dizze dingen begripe jo net? ₁₁Wiswier, wiswier, Ik sis jo: Wy prate oer dingen dy’t Wy witte, en Wy getuge fan dingen dy’t Wy sjoen hawwe, mar jimme nimme ús getugenis net oan. ₁₂As Ik it mei jimme oer dingen fan ’e ierde haw, leauwe jimme My net iens; hoe sille jimme My dan leauwe, as Ik it mei jimme oer dingen fan ’e himel haw? ₁₃Net ien is omheech gien nei de himel behalven Hy dy’t út ’e himel delkommen is, de Minskesoan.

₁₄Lykas Mozes de slange yn ’e woestine omheechstutsen hat, sa moat de Minskesoan ek omheechstutsen wurde. ₁₅Dêrtroch sil elk dy’t yn Him leaut, ivich libben hawwe, ₁₆want sa wiis wie God mei de wrâld, dat Er syn Ienlingssoan jûn hat, dat elk dy’t yn Him leaut, net omkomme, mar ivich libben hawwe soe. ₁₇God hat ommers syn Soan net nei de wrâld ta stjoerd dat Er it oardiel oer dy wrâld útsprekke soe, mar dat dy wrâld, troch Him, behâlden wurde mocht. ₁₈Dy’t yn Him leaut, wurdt net feroardiele; dy’t net yn Him leaut, is al feroardiele, om’t er net leaud hat yn de Ienlingssoan fan God. ₁₉Dit is ommers it oardiel al, dat it ljocht yn ’e wrâld kommen is en dat de minsken it tsjuster leaver hienen as it ljocht; want har dieden wiene ferkeard, ₂₀want al wa’t kwea docht, hat in ôfgriis fan it ljocht en doar net yn it ljocht komme, want oars komt it út, wat er dien hat. ₂₁Mar dy’t it goede docht, giet yn it ljocht stean; dan docht bliken, dat yn syn dieden God sels oan it wurk west hat.

₂₂Neitiid reizgen Jezus en syn learlingen it Judeeske lân yn; dêr hâlde Er in skoft mei harren ta en doopte guon. ₂₃Johannes wie ek oan it dopen yn Enon deun by Salim, omdat dêr gâns wetter stie; dêr kamen de lju dan by him en lieten har dope; ₂₄want Johannes wie doe noch net opsletten. ₂₅De learlingen fan Johannes no krigen wurden mei in Joad oer reinigingskwesjes. ₂₆Doe kamen se by Johannes en seinen tsjin him: Rabby, de man dy’t by jo wie, oan ’e oare kant de Jordaan, dêr’t jo in ferklearring oer ôflein hawwe, dy doopt no wrychtich sels ek al en de lju geane allegearre nei Him ta. ₂₇Johannes joech ta antwurd: In minske kin neat berikke, as it him net út ’e himel wei jûn wurdt. ₂₈Jimme kinne sels getuge dat ik sein haw: Ik bin de Messias net, mar ik bin foar Him út stjoerd. ₂₉De man fan ’e breid, dat is de breugeman; de freon fan ’e breugeman, dy’t op ’e hark stiet, oft er hast komt, is tige bliid as er it lûd fan ’e breugeman heart. Dêrom bin ik no ek troch alles hinne bliid. ₃₀Hy moat grutter wurde en ik lytser.

₃₁Dy’t út ’e himel wei komt, is heger as alle oaren; dy’t fan ’e ierde is, heart by de ierde en hy sprekt dêr ek neffens. Dy’t út ’e himel wei komt is heger as alle oaren. ₃₂Wat Er sjoen en heard hat, dêr getúcht er fan, mar syn getugenis wol net ien oannimme. ₃₃Dy’t syn getugenis al oannimt, hat dêrmei besegele dat God betrouber is. ₃₄Want Hy, dy’t troch God útstjoerd is, sprekt Gods eigen wurden; want Dy jout syn Geast net mei de krappe hân. ₃₅De Heit hat de Soan leaf en hat Him alles yn hannen jûn. ₃₆Dy’t yn ’e Soan leaut, hat ivich libben; dy’t net nei de Soan harkje wol, sil it libben net sjen, Gods grime bliuwt op him.