Johannes 4

₁Der waard oan ’e Fariseeërs trochdien: Jezus makket en doopt mear learlingen as Johannes. ₂(Jezus doopte sels net, mar syn learlingen dienen it). ₃Doe’t de Hear dat fernaam, gong Er út Judéa wei en reizge wer ôf nei Galiléa.

₄Mar Hy moast troch Samaria. ₅Sadwaande kaam Er by in Samaritaanske stêd, dy’t Suchar hjit, fuort by it stik lân, dat Jakob syn soan Joazef jûn hie; ₆dêr wie de welle fan Jakob ek. Omdat Jezus wurch wie fan ’e reis, gong Er sa wat by de welle sitten; it wie in oere as tolve. ₇Doe kaam der in frou út Samaria om wetter te putten. Jezus sei tsjin har: Jou my wat drinken. ₈Want syn learlingen wienen fuortgien nei de stêd, om iten te keapjen. ₉De Samaritaanske frou sei tsjin Him: Hoe kinne Jo, dy’t in Joad binne, my, in Samaritaanske, om drinken freegje? [Want Joaden geane net mei Samaritanen om.] ₁₀Jezus joech har ta antwurd: As jo wisten wat God jout, en wa’t it is dy’t tsjin jo seit: Jou my wat drinken, jo soenen der Him om frege hawwe en Hy soe jo libben wetter jûn hawwe. ₁₁Se sei tsjin Him: Hear, Jo hawwe gjin amer en de saad is ek noch djip; wêr krije Jo dan dat libben wetter wei? ₁₂Jo steane dochs net heger as ús stamfaar Jakob, dy’t ús de saad jûn hat en dy’t der sels út dronken hat, mei syn soannen en syn fee. ₁₃Jezus joech har ta antwurd: Elk dy’t fan dit wetter drinkt, sil wer toarst krije; ₁₄mar elk dy’t fan it wetter drinkt dat Ik him jaan sil, sil yn der ivichheid gjin toarst wer krije; nee, it wetter dat Ik him jaan sil, sil in wetterwelle wurde, dy’t yn him opwâlet om der ivich fan te libjen. ₁₅De frou sei tsjin Him: Hear, jou my dat wetter, dat ik gjin toarst wer krij en hjir net wer hinne hoech om wetter te putten. ₁₆Hy sei tsjin har: Gean hinne, rop jo man en kom hjir dan wer. ₁₇De frou joech ta antwurd: Ik haw gjin man. Doe sei Jezus tsjin har: Mei rjocht en reden seinen jo: Ik haw gjin man; ₁₈fiif manlju hawwe jo ommers hân en dy’t jo no hawwe, is jo man net; it is wier wat jo dêr sein hawwe. ₁₉De frou sei tsjin Him: Hear, ik sjoch wol dat Jo in profeet binne. ₂₀Us foarâlden hienen har earetsjinst op dizze berch hjirre; en jimme sizze dat Jeruzalem it plak is, dêr’t men God ferearje moat. ₂₁Jezus sei tsjin har: Leau my, frou, der komt in tiid, dat jimme myn Heit net mear op dizze berch hjirre ferearje sille en likemin yn Jeruzalem. ₂₂Jimme ferearje sûnder te witten wa’t jimme ferearje; wy witte wa’t wy ferearje, want it heil komt by de Joaden wei; ₂₃mar de tiid komt en is der no al, dat de wiere ferearders myn Heit yn ’e Geast en yn wierheid ferearje sille; want myn Heit is der op út, sokke ferearders te finen. ₂₄God is Geast en dy’t Him ferearje, moatte dat dwaan yn ’e Geast en yn wierheid. ₂₅De frou sei tsjin Him: Ik wit dat de Messias komt, dy’t ek Kristus neamd wurdt; as dy komt, sil Er ús alles oansizze. ₂₆Jezus sei tsjin har: Dat bin Ik dy’t mei jo praat. ₂₇Op dat stuit kamen syn learlingen der oan. Dy seagen der nij by op, dat Er mei in frou yn petear wie; lykwols frege net ien Him: wat wolle Jo dêr mei? of: Wat beprate Jo mei har? ₂₈Doe liet de frou har wetterkrûk stean, rûn nei de stêd en sei tsjin ’e lju: ₂₉Kom, sjoch, dêr is in man dy’t my ferteld hat, wat ik allegear dien haw; soe dat de Messias net wêze? ₃₀Doe rûnen se ta de stêd út nei Him ta. ₃₁Underwilens stienen de learlingen der by Him op oan: Rabby, nim wat iten. ₃₂Mar Hy sei tsjin harren: Ik haw wat te iten, dat jimme net kenne. ₃₃De learlingen seinen tsjin inoar: Hat ien Him dan soms iten brocht? ₃₄Jezus sei tsjin harren: Myn iten is, dat Ik de wil doch fan Him dy’t My stjoerd hat en dat Ik syn wurk folbring. ₃₅Sizze jimme net: It hâldt noch fjouwer moanne oan, dan komt de tiid fan sichtsjen? No dan, Ik sis jimme: Doch de eagen iepen en skôgje de fjilden: se binne wyt, ryp om sichte te wurden. ₃₆No al bart de sichter lean en hellet de frucht byinoar, om der ivich fan te libjen, dat de siedder en de sichter tegearre bliid wêze meie. ₃₇Sadwaande komt it sprekwurd út, dat seit: De iene sieddet en in oaren hellet de frucht yn. ₃₈Ik haw jimme útstjoerd om fruchten yn te heljen dêr’t jimme net foar wrotten hawwe; oaren hawwe wrotten en jimme falt de frucht fan har skreppen samar ta.

₃₉Yn dy stêd kamen frijwat Samaritanen derta, yn Him te leauwen troch de ferklearring fan ’e frou: Hy hat my ferteld, wat ik allegear dien haw. ₄₀Doe kamen se by Him en fregen Him, oft Er by harren bliuwe woe; en Hy bleau dêr twa dagen. ₄₁Noch folle mear begûnen te leauwen om syn ferkundiging, ₄₂en se seinen tsjin ’e frou: Wy leauwe net mear om wat jo sein hawwe; wy hawwe it no ommers sels heard en wy witte dat dizze Man wier-wier de Rêder fan ’e wrâld is.

₄₃Doe’t dy twa dagen om wienen, gong Er dêr wer wei nei Galiléa. ₄₄– Jezus hat sels ommers ris sein: In profeet is yn syn heitelân net yn oansjen! – ₄₅Mar doe’t Er yn Galiléa kaam, hellen de Galileeërs Him yn, omdat se sjoen hienen, wat Er allegear yn Jeruzalem op it feest dien hie; want sels hienen se ek nei it feest ta west.

₄₆Doe kaam Er opnij yn Kana yn Galiléa, dêr’t Er fan wetter wyn makke hie. No wenne dêr yn Kafarnaüm sa’n hofamtner fan ’e kening, dy syn soan lei siik. ₄₇Doe’t er hearde, dat Jezus wer út Judéa wei yn Galiléa kommen wie, gong er nei Him ta: hy frege Him om mei te kommen en syn soan better te meitsjen, want dy wie deasiik. ₄₈Mar Jezus sei tsjin him: Jim leauwe allinne mar, as jim wûndertekens sjogge! ₄₉De keninklike amtner sei tsjin Him: Hear kom no gau, want oars is myn bern al stoarn. ₅₀Jezus sei tsjin him: Gean werom, jo soan is al wer better. De man leaude wat Jezus tsjin him sein hie, en gong werom. ₅₁Doe’t er noch ûnderweis wie, kamen syn slaven him yn ’e mjitte mei it boadskip: Jo soan is wer better! ₅₂En hy frege harren, hoe let it west hie, doe’t er opknapt wie; se seinen tsjin him: Justermiddei om ien oere gong de koarts him ôf. ₅₃Doe waard it de heit dúdlik, dat dat op ’e selde tiid west hie, dat Jezus tsjin him sei: Jo soan is wer better; en hy kaam ta leauwen mei syn hiele húshâlding.

₅₄Dat wie dan it twadde teken, dat Jezus die; Hy die it, neidat Er út Judéa yn Galiléa kommen wie.