Wijsheid 16

₁Daarom kregen de vijanden van uw volk een passende straf, met soortgelijke dieren, en werden ze gekweld door een grote plaag van ongedierte. ₂Terwijl U hen strafte, hebt U uw volk welgedaan: U gaf het kwartels te eten, een nieuw soort voedsel om hun onverzadigbare eetlust te stillen. ₃En hoewel die anderen honger leden, benam de aanblik van de wanstaltige beesten die op hen waren afgestuurd hun elke eetlust. Uw volk echter leed slechts korte tijd gebrek, en kon daarna zelfs over buitengewoon voedsel beschikken. ₄Bij de onderdrukkers moest de honger onontkoombaar zijn, terwijl uw volk alleen getoond moest worden hoe erg zijn vijanden werden gekweld.

₅Ook toen uw volk door een verschrikkelijke plaag getroffen werd en er mensen stierven aan de beten van kronkelende slangen, rustte uw toorn niet tot het bittere einde op hen. ₆De ellende waaraan zij korte tijd ten prooi waren, was als waarschuwing bedoeld. Om hen te herinneren aan wat uw wet gebiedt, kregen zij een teken van redding. ₇Wie zijn blik daarop richtte, werd gered – niet door wat hij zag, maar door U, de redder van alle mensen. ₈Zo maakte U onze vijanden duidelijk dat U het bent die van al het kwaad verlost. ₉Zij werden immers gedood door de beten van sprinkhanen en vliegen, geen geneesmiddel kon hun leven redden; zij verdienden het op die manier gestraft te worden. ₁₀Maar uw kinderen kwamen zelfs beten van gifslangen te boven, omdat U hun in uw barmhartigheid te hulp schoot en hen genas. ₁₁Dat zij gebeten werden en spoedig daarna gered, diende om hen aan uw woorden te herinneren. Anders zouden ze alles vergeten en ongevoelig worden voor de weldaden die U hun bewees. ₁₂Ze zijn niet genezen met kruiden of zwachtels: uw woord is het, Heer, dat alles geneest. ₁₃U hebt macht over leven en dood, U laat mensen afdalen naar de poorten van het dodenrijk en U laat hen terugkeren. ₁₄Een mens kan in zijn slechtheid wel doden, maar de geest die is heengegaan kan hij niet laten terugkeren, en de ziel die in het dodenrijk is beland kan hij geen uitweg bieden.

₁₅Het is onmogelijk om aan uw hand te ontkomen. ₁₆De goddelozen die weigerden U te erkennen, werden gegeseld door uw krachtige arm. Ze werden achtervolgd door ongekende slagregens, hagelstormen en onontkoombare donderbuien, en verteerd door vuur uit de hemel. ₁₇En het wonderlijkste van alles: in het water dat alles blust kreeg het vuur nog meer kracht. Want de natuur kiest de kant van de rechtvaardige. ₁₈Nu eens werden de vlammen getemperd om de beesten die op de goddelozen waren afgestuurd niet te verbranden, opdat zij zouden inzien dat ze door Gods oordeel belaagd werden. ₁₉Dan weer laaide het vuur midden in het water ongewoon hoog op, om alles wat het zondige land had voortgebracht te vernietigen.

₂₀Uw volk daarentegen hebt U gevoed met engelenspijs. Zonder enige moeite verschafte U hun vanuit de hemel brood dat al bereid was, waarin alle heerlijkheden verenigd waren en dat aan ieders smaak voldeed. ₂₁Het voedsel toonde uw mildheid jegens uw kinderen. Het voegde zich naar de wensen van de gebruiker en veranderde in wat men maar wilde. ₂₂Al leek het op sneeuw en ijs, het was bestand tegen vuur en smolt niet. Dat moest hun duidelijk maken dat de oogst van hun vijanden verteerd was door vuur dat zelfs in hagelbuien opvlamde en bliksemstralen schoot in slagregens, ₂₃maar dat ook zijn kracht minderde om de rechtvaardigen te voeden.

₂₄De schepping staat in dienst van U, die haar gemaakt hebt. Zij maakt zich hard om de onrechtvaardigen te straffen, maar toont zich mild voor ieder die op U vertrouwt. ₂₅Daarom heeft ze zich destijds dienstbaar gemaakt aan het overvloedige voedsel dat U gaf, door het te veranderen naar de behoefte van ieder die erom vroeg. ₂₆Zo moesten uw kinderen, Heer, die U liefhad, inzien dat een mens niet gevoed wordt door allerlei soorten gewassen, maar dat het uw woord is dat ieder in leven houdt die op U vertrouwt. ₂₇Het voedsel dat zelfs tegen vuur bestand was, verdween eenvoudigweg door de warmte van het eerste zonlicht. ₂₈Daaruit moeten wij leren om U vóór zonsopgang te danken, en U aan te roepen voor het morgenlicht aanbreekt. ₂₉Maar de hoop van een ondankbaar mens zal smelten als winterse rijp, hij zal wegvloeien als verspild water.