Psalm 137 137

₁We woonden bij de rivieren van Babel

en we huilden,

want we dachten aan Jeruzalem.

₂We maakten geen muziek meer,

we hingen onze harpen aan een boom.

₃Maar van onze vijanden moesten we vrolijk zijn.

Ze zeiden: ‘Zing voor ons over Jeruzalem,

zing een vrolijk lied.’

₄Maar dat konden we niet,

zingen over de Heer in het land van de vijand.

₅Jeruzalem, nooit zal ik jou vergeten.

Liever maak ik nooit meer muziek,

₆liever zwijg ik voor altijd

dan dat ik jou vergeet.

Jij bent het liefste wat ik heb.

₇Heer, straf de vijanden uit Edom.

Want toen Jeruzalem werd verwoest,

riepen ze: ‘Weg met die stad, breek alles maar af!’

₈Babel, ook jij zult verwoest worden.

Gelukkig zijn de mensen die jou straffen,

die met jou doen wat jij met ons hebt gedaan.

₉Gelukkig zijn de mensen die jouw inwoners grijpen

en ze allemaal vernietigen.