2 Samuel 3

₁De strijd tussen de families van David en Saul duurde lang. David kreeg steeds meer macht, en de familie van Saul kreeg steeds minder macht.

₂In de tijd dat David in Hebron woonde, kreeg hij zes zonen.

De oudste zoon was Amnon. Zijn moeder was Achinoam uit Jizreël. ₃De tweede zoon was Kileab. Zijn moeder was Abigaïl, de vroegere vrouw van Nabal uit Karmel. De derde zoon was Absalom. Zijn moeder was Maächa, de dochter van koning Talmai van Gesur. ₄De vierde zoon was Adonia. Zijn moeder was Chaggit. De vijfde zoon was Sefatja. Zijn moeder was Abital. ₅En de zesde zoon was Jitream. Zijn moeder was Egla.

Dat waren de zonen die David in Hebron kreeg.

₆De strijd tussen de families van Saul en David ging verder. Binnen de familie van Saul werd Abner steeds machtiger.

₇Saul had een vrouw gehad die Rispa heette. Rispa was een dochter van Ajja. Op een dag vroeg Isboset, de zoon van Saul, aan Abner: ‘Waarom ben je met een vrouw van mijn vader naar bed geweest?’

₈Abner werd woedend. ‘Wat?’ riep hij. ‘Je doet alsof ik slecht ben en de kant van Juda kies! Maar ik heb altijd gedaan wat het beste was voor de familie van Saul. Ik heb ervoor gezorgd dat jouw familie en vrienden niet door David gepakt werden. En nu beschuldig je mij ervan dat ik met een vrouw van Saul naar bed geweest ben!

_9-10Voortaan zal ik David helpen. God mag me straffen als ik dat niet doe! God heeft David beloofd dat hij geen koning meer zal kiezen uit de familie van Saul. In plaats daarvan zal hij David koning maken. David zal koning zijn van heel Israël en Juda, van noord tot zuid!’

₁₁Isboset werd zo bang voor Abner, dat hij niets meer durfde te zeggen.

₁₂Abner stuurde meteen dienaren naar David met de volgende boodschap: ‘Van wie is het land Israël eigenlijk? Ik zal ervoor zorgen dat het hele volk van Israël voor u kiest. Laten we afspreken om samen te werken.’ ₁₃David antwoordde: ‘Dat is goed, op één voorwaarde: breng Michal, de dochter van Saul, voor me mee.’

₁₄Toen stuurde David dienaren naar Isboset. Hij liet hen het volgende zeggen: ‘Geef me mijn vrouw Michal terug. Ik kreeg haar als bruid toen ik Saul de voorhuiden van honderd Filistijnen gaf.’ ₁₅Toen liet Isboset Michal weghalen bij haar man Paltiël, de zoon van Laïs. ₁₆Paltiël ging huilend met Michal mee tot aan het dorp Bachurim. Maar Abner stuurde hem terug naar huis.

₁₇Abner ging met de leiders van Israël onderhandelen. Hij zei: ‘Eigenlijk hebben jullie altijd al David als koning gewild. ₁₈Dit is jullie kans. Maak David koning. Want de Heer heeft gezegd dat hij de Israëlieten zal redden met de hulp van David. De Heer zal jullie redden van de Filistijnen en van alle andere vijanden.’

_19-20Abner sprak ook met de leiders van de stam Benjamin. Daarna ging hij met twintig mannen naar David in Hebron. Hij zei tegen David: ‘De leiders van Israël en van de stam Benjamin willen dat u hun koning wordt.’

David maakte voor Abner en de mannen een maaltijd klaar. ₂₁Tijdens de maaltijd vroeg Abner aan David: ‘Mag ik weggaan om alle Israëlieten bij u te brengen? Zij zullen dan een verdrag met u sluiten. En u zult koning zijn van het hele gebied, zoals u zelf wilde.’ En David liet Abner gaan, zonder verder iets te vragen.

₂₂Toen Abner weg was, kwamen Joab en de dienaren van David terug. Ze waren weg geweest om te stelen en te roven. Ze hadden veel kostbare spullen meegebracht. ₂₃Joab hoorde dat Abner bij koning David geweest was. Hij hoorde ook dat David Abner zomaar had laten gaan. ₂₄Joab ging meteen naar David toe en vroeg: ‘Wat hebt u gedaan? Abner is bij u geweest en u hebt hem zomaar laten gaan? ₂₅U kent hem toch? Hij is een bedrieger en een spion! Hij wil weten wat uw plannen zijn.’

₂₆Toen ging Joab weg bij David. Hij stuurde dienaren achter Abner aan, zonder dat David daar iets van wist. Bij de put van Sira haalden de dienaren Abner in. Ze vroegen hem om terug te komen.

₂₇Toen Abner terugkwam in de stad, deed Joab alsof hij hem persoonlijk wilde spreken. Hij nam Abner mee naar het gebouw bij de stadspoort. Daar stak hij hem in zijn buik. Zo stierf Abner, omdat hij Joabs broer Asaël gedood had.

₂₈Toen David hoorde wat er gebeurd was, riep hij: ‘De Heer weet dat mijn familie en ik onschuldig zijn! Wij kunnen er niets aan doen dat Abner gedood is! ₂₉Joab is schuldig. Daarom hoop ik dat hij en zijn familie gestraft worden. Ik hoop dat er in Joabs familie altijd iemand is met een ernstige ziekte. Of iemand die moeilijk loopt, honger lijdt of sterft door geweld.’

₃₀Joab en Abisai hadden Abner vermoord, omdat hij hun broer Asaël gedood had.

₃₁David zei tegen Joab en zijn dienaren: ‘Scheur je kleren en trek rouwkleren aan. Loop daarna huilend voor het lichaam van Abner uit.’ David zelf liep achter het lichaam van Abner aan.

₃₂Abner werd in Hebron begraven. David huilde bij Abners graf, en ook de soldaten huilden. ₃₃En David zong een lied voor Abner:

Toen begon iedereen nog harder te huilen. ₃₅De soldaten brachten David iets te eten. Het was nog midden op de dag. Maar David verklaarde plechtig: ‘God mag me straffen als ik iets eet voordat het donker is.’ ₃₆Iedereen hoorde wat koning David zei, en iedereen vond dat goed. Ook alle andere dingen die hij deed, vonden ze goed. ₃₇Nu wist iedereen dat Abner niet gedood was in opdracht van David.

₃₈David zei tegen zijn soldaten: ‘Jullie moeten weten dat Israël vandaag een machtige legerleider kwijtgeraakt is. ₃₉Ik ben nu wel de koning, maar ik ben nog niet zo machtig. Joab en Abisai zijn machtiger dan ik. Ik hoop dat de Heer hetzelfde met Joab doet als Joab met Abner gedaan heeft.’