1 Koningen 22

₁Meer dan twee jaar was er vrede tussen de koning van Aram en de koning van Israël. ₂In het derde jaar bracht Josafat, de koning van Juda, een bezoek aan Achab, de koning van Israël.

₃Achab zei tegen zijn raadgevers: ‘Zoals jullie weten, is de stad Ramot in het gebied Gilead eigenlijk van ons. Maar de koning van Aram heeft die stad veroverd. Laten we zorgen dat we Ramot weer in ons bezit krijgen!’

_4-5Daarna vroeg Achab aan Josafat: ‘Wilt u mij helpen om de stad Ramot aan te vallen?’ Josafat antwoordde: ‘U en ik horen bij elkaar. Mijn soldaten zijn ook uw soldaten, mijn paarden zijn ook uw paarden. Maar u moet eerst vragen wat de Heer wil.’

₆Achab riep alle profeten bij elkaar. Dat waren er ongeveer vierhonderd. Hij vroeg hun: ‘Moet ik de stad Ramot in Gilead aanvallen, of kan ik dat beter niet doen?’ De profeten antwoordden: ‘U moet Ramot aanvallen. De Heer zal die stad aan u teruggeven.’

₇Maar Josafat vroeg: ‘Is er hier misschien nog een andere profeet van de Heer aan wie we het kunnen vragen?’ ₈Achab antwoordde: ‘Ja, er is nog iemand die voor ons kan vragen wat de Heer wil. Maar ik heb een hekel aan hem, want hij heeft mij nooit iets goeds te zeggen. Het is Micha, de zoon van Jimla. Hij voorspelt alleen maar ongeluk.’

Josafat zei: ‘Zulke dingen mag u niet zeggen!’ ₉Toen liet Achab een dienaar bij zich komen. Hij gaf hem de opdracht om Micha meteen te gaan halen.

₁₀Koning Achab van Israël en koning Josafat van Juda zaten allebei buiten de stadspoort van Samaria op een troon. Ze hadden hun koninklijke kleren aan. Ze keken hoe de profeten dansend en schreeuwend de toekomst voorspelden.

₁₁Eén van die profeten was Sidkia, de zoon van Kenaäna. Hij had twee hoorns van ijzer op zijn hoofd gezet, en hij riep tegen Achab: ‘Dit zegt de Heer: ‘Zoals een stier zijn vijanden doodt met zijn hoorns, zo zult u de Arameeërs doden! Geen van hen zal in leven blijven.’’

₁₂De andere profeten voorspelden net zulke dingen. Allemaal zeiden ze dat koning Achab de stad Ramot moest aanvallen. En dat het goed zou aflopen, omdat de Heer de stad aan Achab zou teruggeven.

₁₃De dienaar van koning Achab kwam bij de profeet Micha om hem op te halen. Hij zei tegen Micha: ‘De andere profeten zeggen allemaal dat de koning de stad Ramot zal veroveren. Zegt u alstublieft hetzelfde, voorspel iets goeds!’ ₁₄Micha antwoordde: ‘Ik zal alleen tegen de koning zeggen wat de Heer tegen mij zegt. Dat is zo zeker als de Heer leeft.’

₁₅Toen Micha bij de koning kwam, vroeg die aan hem: ‘Micha, moet ik samen met Josafat de stad Ramot in Gilead aanvallen? Of kunnen we dat beter niet doen?’ ‘Valt u Ramot maar aan, koning!’ zei Micha. ‘De Heer zal die stad aan u teruggeven.’

₁₆De koning zei tegen Micha: ‘Wees eerlijk tegen mij als je namens de Heer spreekt. Dat heb ik je al zo vaak gezegd!’ ₁₇Toen zei Micha: ‘Ik had een droom waarin ik de soldaten van Israël zag. Ze liepen overal rond in de bergen, het waren net schapen zonder herder. Toen zei de Heer tegen mij: ‘De soldaten van Israël hebben geen leider meer, ze kunnen beter naar huis teruggaan.’’

₁₈Koning Achab zei tegen Josafat: ‘Ik heb het toch gezegd? Die man voorspelt nooit iets goeds over mij, hij zegt alleen maar slechte dingen!’

₁₉Micha ging verder met spreken. Hij zei: ‘Luister naar de woorden van de Heer! Ik zag de Heer in de hemel op zijn troon zitten. Alle engelen en geesten stonden om hem heen. ₂₀De Heer zei: ‘Wie van jullie gaat ervoor zorgen dat Achab de stad Ramot in Gilead aanvalt? Dan zal Achab sterven in het gevecht.’ Er werden verschillende voorstellen gedaan.

₂₁Uiteindelijk kwam één van de geesten naar de Heer toe, en zei: ‘Ik zal ervoor zorgen dat Achab de stad Ramot aanvalt.’ ‘Hoe wil je dat doen?’ vroeg de Heer. ₂₂De geest antwoordde: ‘Ik zal naar de aarde gaan en ervoor zorgen dat alle profeten van Achab liegen.’ ‘Dat is goed,’ zei de Heer. ‘Het zal je lukken.’

₂₃En zo is het gegaan. De Heer heeft ervoor gezorgd dat al uw profeten liegen. Hij heeft besloten dat het slecht met u zal aflopen.’

₂₄Toen kwam de profeet Sidkia naar Micha toe en gaf hem een klap in zijn gezicht. Hij zei tegen Micha: ‘Wil jij soms beweren dat de Heer niet meer tegen mij spreekt, maar alleen nog tegen jou?’

₂₅‘Je zult straks wel zien wie er gelijk heeft,’ antwoordde Micha. ‘Dan zul je zo bang zijn dat je je voor iedereen verbergt.’

₂₆Toen zei koning Achab: ‘Breng Micha naar Amon, de bestuurder van de stad Samaria, en naar mijn zoon Joas. ₂₇Zij moeten hem opsluiten in de gevangenis. Hij mag alleen maar water en brood hebben, totdat ik weer veilig terug ben.’ ₂₈Micha zei tegen hem: ‘Als u veilig terugkomt, dan kwamen mijn woorden niet van de Heer.’ (Diezelfde profeet heeft eens gezegd: ‘Volken, luister allemaal!’)

₂₉Samen met koning Josafat ging koning Achab op weg naar de stad Ramot. ₃₀Hij zei tegen Josafat: ‘Ik trek andere kleren aan voor het gevecht, maar u kunt uw koninklijke kleren aanhouden.’ Voordat het gevecht begon, trok Achab dus andere kleren aan. Dat deed hij om niet herkend te worden.

₃₁Intussen riep de koning van Aram de 32 officieren van zijn strijdwagens bij zich. Hij gaf ze de volgende opdracht: ‘Ga niet zomaar met iedereen vechten. Jullie mogen alleen de koning van Israël aanvallen.’

₃₂Zodra de officieren de wagen van Josafat zagen, riepen ze: ‘Dat is de koning van Israël!’ En ze reden naar hem toe om tegen hem te vechten. Josafat gaf een schreeuw. ₃₃Toen de officieren zagen dat hij niet de koning van Israël was, lieten ze hem met rust.

₃₄Tijdens het gevecht schoot een soldaat een pijl af die toevallig koning Achab raakte. De pijl ging door het harnas van Achab heen. Meteen zei Achab tegen de bestuurder van zijn strijdwagen: ‘Keer om, breng me naar het legerkamp. Ik ben zwaargewond, ik moet hier weg!’

₃₅Maar de strijd werd steeds feller, en koning Achab bleef rechtop in de strijdwagen staan om tegen de Arameeërs te vechten. Laat in de middag stierf hij. De hele wagen zat onder het bloed.

₃₆Toen het donker werd, gingen de soldaten terug naar het legerkamp. Daar kregen ze het bevel om naar huis terug te gaan.

₃₇De koning werd na zijn dood teruggebracht naar de stad Samaria. Daar werd hij begraven. ₃₈Zijn wagen werd schoongewassen bij de vijver van Samaria. Dat was ook de plek waar de hoeren zich altijd wasten. De honden likten het bloed van de koning op, precies zoals de Heer gezegd had.

₃₉Alle andere verhalen over Achab en zijn daden staan in de boeken over de koningen van Israël. Ook de verhalen over het ivoren paleis en alle steden die hij bouwde. ₄₀Na zijn dood volgde zijn zoon Achazja hem op.

₄₁Josafat, de zoon van Asa, was koning van Juda geworden toen Achab vier jaar koning van Israël was. ₄₂Josafat was 35 jaar oud toen hij koning werd. Hij regeerde 25 jaar vanuit Jeruzalem. Zijn moeder heette Azuba. Zij was een dochter van Silchi.

₄₃Josafat leefde precies zoals zijn vader Asa: hij deed altijd wat de Heer wilde. ₄₄Maar de offerplaatsen verdwenen niet, het volk bleef daar offers brengen. ₄₅Josafat leefde in vrede met de koning van Israël.

₄₆Alle andere verhalen over Josafat staan in de boeken over de koningen van Juda. Ook de verhalen over zijn moed, en over de oorlogen die hij voerde. ₄₇Na de dood van zijn vader Asa waren er nog steeds mensen die bij de offerplaatsen werkten. Die mensen werden door Josafat uit het land weggejaagd.

₄₈Het land Edom had geen eigen koning. Het werd geleid door een bestuurder uit Juda. ₄₉Josafat liet een aantal grote schepen vertrekken naar het land Ofir, om daar goud vandaan te halen. Maar dat mislukte, want de schepen zonken al bij de haven van de stad Esjon-Geber.

₅₀Koning Achazja van Israël had nog voorgesteld dat zijn dienaren op de schepen mee zouden varen, maar dat wilde Josafat niet.

₅₁Josafat werd na zijn dood bij zijn voorouders begraven in het oude deel van Jeruzalem. Zijn zoon Joram volgde hem op.

₅₂Toen Josafat zeventien jaar koning van Juda was, werd Achazja koning van Israël. Achazja was een zoon van Achab. Hij regeerde twee jaar vanuit de stad Samaria.

₅₃Achazja deed dingen die de Heer slecht vond, net zoals zijn vader Achab en zijn moeder Izebel. En net zoals Jerobeam, de zoon van Nebat, door wie de Israëlieten ontrouw geworden waren aan de Heer. ₅₄Achazja vereerde de god Baäl en knielde voor hem. Zo beledigde hij de Heer, de God van Israël, net zoals zijn vader gedaan had.