Rust vinden in een wereld die nooit slaapt

Naar jaarlijkse traditie lanceert het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap (NBG) tijdens de Vasten een veertigdagenchallenge op het JongerenBijbel Instagram-kanaal. Jongeren van diverse christelijke achtergronden delen hoe zij de veertigdagentijd beleven.

De veertigdagentijd is voor veel christenen een periode van vasten: ze kiezen er bewust voor om in de aanloop naar Pasen zichzelf bepaalde zaken te ontzeggen. Mijn vastenperiode kreeg tijdens mijn opleiding een nieuwe dimensie: een periode waarin rust, inkeer en bezinning centraal staan.

Dat was ooit anders. Ik hoorde bij de eerste GSM-generatie: de tieners die de eerste smartphones, iPods en tablets in hun veel-te-jonge handen kregen. Rust is sindsdien ver te zoeken: van ’s morgens tot ’s avonds heeft er altijd iemand jou wel nodig. Een dringende werkmail die tijdens het eten binnenkomt, schooltaken die op een goddeloos uur worden doorgestuurd, de oneindige stroom van berichten, likes en tags op sociale media. Als een rasechte millenial surfte ik mee op deze uitputtende stroom van pixels en prikkels.

Als tiener snelde ik van school naar mijn studentenjob, om door te rennen naar mijn kameraden voor een frisse pint en een potje FIFA. Vervolgens doken we de cafés of Antwerpse discotheken in. Ondertussen overlaadden we onze sociale media met foto’s van onze spannende activiteiten. Living life to the fullest. Of dat dachten we toch.

Mijn opleiding tot leerkracht Rooms-katholieke godsdienst aan Thomas More Kempen (Vorselaar) veranderde alles. Jaarlijks trokken de toekomstige godsdienstleerkrachten een week naar de abdij van Averbode, voor een bezinning tijdens de vastenperiode.

Een week lang leven de studenten in en met deze religieuze gemeenschap. We aten er samen met de broeders, volgden ochtend-, eucharistie- en avondviering, kregen zangles van Jos Bielen en maakten wandelingen in de bosrijke omgeving. Tijd of ruimte voor telefoongebruik was er nauwelijks. De gasten worden effectief ondergedompeld in de gemeenschap. Ondanks dat de Norbertijnen mee zijn met hun tijd en voorzien zijn van alle modern comfort, kom je in de abdij los van de mallemolen.

Voor het ochtendgebed moesten we vroeg uit de veren. Met een knorrende maag en zware, slaperige ogen wandelden we de kerk binnen. Voor het ochtendgebed en de vespers mochten de gasten plaatsnemen in het voleiken koor, tussen de broeders. De orgelbegeleiding van Jos, het Gregoriaanse gezang van de paters, de eerste zonnestralen die door de glasramen de kerk in vallen, het witmarmeren altaar dat baadt in de zon. Een feeëriek tafereel dat transcendent aanvoelde. Voor de eerste keer in mijn prille bestaan werd ik overvallen door een oprecht gevoel van rust. Een vlaag van ongedwongenheid, waarmee de op hol geslagen paardenmolen in mijn hoofd plotseling tot stilstand kwam.

Psalm 62 sluit hier naadloos bij aan. In deze immer razende maatschappij is geen plaats voor een kleine adempauze, laat staan voor een effectieve periode van rust. En toch is daar zoveel nood aan. God bracht mij tot dat besef, door Zijn licht op mij te laten schijnen. In bezinning en gebed vind ik mijn rust. Zo redde Hij mij van een rusteloos bestaan.

Veertig dagen niet snoepen, veertig dagen geen vlees, veertig dagen geen alcohol. Sommige van mijn vrienden gooien hun wijnkelder of snoepkast veertig dagen op slot. Ik ga elders een slot aanbrengen: ik ga veertig dagen wegblijven uit de commentsecties op sociale media. Klik je op reacties onder een artikel of post, dan ben je plotsklaps ooggetuige van eindeloze – vaak haatdragende – discussies. Ik wil veertig dagen zonder de bagger en negativiteit die onze samenleving van binnenuit verdeelt. Ik daag jullie uit om los te laten, om op zoek te gaan naar een plek waar je stilte en rust kan ervaren, en om terug te vallen op die mentale rust die onze ziel nodig heeft. Weg van Facebookland, weg van de reels en Tiktoks, weg van een wereld die nooit slaapt.

Ik zag enkele dagen geleden op Instagram een quote: ‘seek what sets your soul on fire’. Vrij vertaald: zoek naar jouw passie. Ik wil daar een belangrijke toevoeging aan doen: ‘seek what puts your mind at ease.’ Zoek naar wat jou tot rust brengt.

Arne Willems
Specialist Communicatie bij het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap
Journalist bij Tertio
Leerkracht Rooms-katholieke Godsdienst