Mijn Bijbel geeft levenskracht

Zuster Katharina. Abdij Onze Lieve Vrouw van Nazareth, Brecht

‘Wat eten we vandaag?’ vragen kinderen vaak… En ik denk: welk stukje Bijbel zou ik vandaag als geestelijk voedsel aangereikt krijgen? In onze monastieke traditie is elke dag een stevige tijd voor lectio divina (geestelijke lezing) voorzien. Traditioneel lezen we dan het stukje evangelie dat de Rooms-Katholieke Kerk voor die dag bestemt. Dat is soms leuk, soms lastig, soms saai, soms moeilijk – zoals het eten… Maar als christenen ‘staan wij onder het Woord’, geloven wij dat God elke dag tot ons spreekt door de Bijbel, ons grote geloofsboek, en daarom nemen wij het voedsel, de lezing, tot ons zoals het ons aangeboden wordt.

De Bijbel is een vreemd boek, want het is eigenlijk niet echt een boek, maar veeleer een boekenkast waarin je, naar gelang de verschillende christelijke kerken 66 (protestanten) of 73 (rooms-katholieken) boeken aantreft. Je vindt er heel verschillende boeken, van pure poëzie tot spannende verhalen, en van spreuken over praktische levenslessen tot liefdesverklaringen… Die diversiteit lijkt weer op een menukaart met heel verschillende gerechten, elk met zijn eigen voedingswaarde.

Ik hou van de archetypische verhalen in de eerste boeken van de Bijbel. De verhalen over de problematische relatie tussen twee broers, over het wegtrekken uit je land en het inkeren tot jezelf om jezelf te ontdekken, over de jongste zijn in de rij – en toch uitverkoren; over dromen, maar evenzeer over alles wat ons verslaafd maakt en knecht en de moeizame weg naar bevrijding, waar je keer op keer voor moet kiezen. Allemaal dynamieken die ik ontmoet in mijn leven en contacten. Een herkenbaarheid die me nieuwe adem geeft.

Ik hou van de psalmen met hun poëtische kracht om uit te zeggen wat zo moeilijk te verwoorden valt, en die richting geven aan mijn leven:

Leg je leven in de handen van de HEER,
vertrouw op Hem, Hij zal dit voor je doen.
Psalm 37:5

U gaf hem wat zijn hart verlangde.
Psalm 20:5

HEER, U kent mij, U doorgrondt mij.
Psalm 139:1

Zou ik lijden onder de kwaden,
dan nog bleef ik bidden.
Psalm 141:5

Ik hou van de profeten met hun directe stijl, die sterke mannen, die opkomen voor recht en gerechtigheid, voor de weerloze, de kleine, de arme. Ze schrikken er niet voor terug grote mensen te confronteren met hun daden, te zeggen waar het op aankomt. Ze inspireren me om altijd opnieuw in de waarheid te gaan staan en te durven spreken, te kiezen voor het goede.

Ik hou van de evangeliën, de verhalen over Jezus, die telkens weer tot in zijn diepste zijn geraakt wordt. Ik spiegel me aan Hem en bid dat ik ook zo gevoelig mag worden, zoveel mededogen mag ontwikkelen voor elk mens die mijn pad kruist. Ik hou van Jezus’ oproep om steeds verder te gaan – de liefde bereikt nooit een eindpunt. Hij daagt mij uit mezelf los te laten en me helemaal te geven. Hij geeft me de kracht daartoe. De dood en de opstanding van Jezus nodigen me telkens weer uit me op Hem te richten, niet bang te zijn voor lijden en pijn vanwege het evangelie, maar zo consequent mogelijk Hem te volgen, in de overtuiging dat Hij mij telkens weer de weg wijst naar het echte, het volle leven, het leven in overvloed (Johannes 10:10).

Ik hou van de brieven die Paulus geschreven heeft, die moeilijke maar gepassioneerde man die zo door Christus gegrepen is. Ik hou van zijn besef van eigen zwakheid en van Gods kracht in hem, zijn overtuiging dat het leven een doorgang is, om ooit helemaal opgenomen te worden bij de Heer. Ik hou van zijn onverbloemde liefde voor Christus: ‘Ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij (Galaten 2:20).

Ik hou van de Bijbel, het boek met de vele gezichten, dat me elke dag een Woord van God aanreikt, dat me elke dag levenskracht biedt om de dag fris tegemoet te treden en open te staan voor elke uitnodiging die mij zal toevallen.

Zalig zijn wij, die mogen leven vanuit Gods Woord in alle veelzijdigheid.