Maria reist met spoed

Door een godsdienstleerkracht

Een Smartschoolbericht komt binnen. Eén van mijn leerlingen kampt met depressieve gevoelens. Ze voelt zich minderwaardig. Ze heeft angst voor de examens en daar bovenop een moeilijke thuissituatie. Op het einde van het bericht wordt gemeld: Marieke wil er niet over aangesproken worden. Ik ken Marieke als een stil, lief en heel intelligent meisje dat zich in een groep vaak wat lijkt te verstoppen. Het houdt me bezig. Ik mag haar er niet over aanspreken. Wat kan ik doen? Ik heb nog één les voor de examens starten. Dan zien we elkaar een poos niet meer.

De vorige les had ik gepeild of er interesse was voor de wereldjongerendagen (WJD) van de Rooms-Katholieke Kerk. Ze had stilletjes geknikt. Het thema van de komende WJD is: ‘Maria reist met spoed.’ Oh, haar naamgenoot uit de Bijbel. Perfect, daarmee kan ik aan de slag voor een les. Ik probeer de positieve vibe van WJD in de les te brengen en Gods Woord te laten horen. Dat is beter dan zelf te spreken. Ik besluit de verhalen te brengen van de aankondiging (Lucas 1:26-38) en het bezoek aan Elisabet, inclusief het ‘Magnificat’ (Lucas 1:39-56). Maria moet zelf aan het woord komen, dan begrijpen we haar beter.

De les start na een korte uitleg wat de WJD zijn. Dan zet ik filmpjes met de getuigenissen op. Het enthousiasme van de getuigende jongeren, wekt de interesse bij de leerlingen Ik zie Marieke knikken. Dit deel lukt. Ze is even uit haar eigen wereld weg. En dan nu het serieuze werk: de Bijbelteksten. Ik heb de tekst genomen uit de Bijbel in Gewone Taal, maar toch vragen de teksten heel wat uitleg bij deze 17-jarigen.

We komen aan de verdiepende vragen. ‘Leef je even in in de jonge vrouw Maria. Waarom zou Maria met spoed naar Elisabet reizen nadat ze vernomen had dat zowel zij als Elisabet zwanger waren?’ Het is even stil. Aarzelend komen de eerste vingers en op mijn beurt ben ik verrast door de antwoorden. ‘Uit nieuwsgierigheid, ze wil weten of het waar is en hoe het met Elisabet gaat.’ Of: ‘Omdat ze erover wil praten, en met wie kan ze dat anders?’ Weer een voltreffer. ‘Ze is een actiemeid. Ze hoort iets en dan wil ze het ook doen.’ Dit vind ik een goede. Het zegt inderdaad veel over wat voor iemand Maria is.

De antwoorden die ik zelf in mijn hoofd heb, ‘de klassiekers’, komen niet. Dus ik begin: ‘Straalt het geen vreugde uit? Ze heeft net vernomen dat ze zwanger is! Er is een kind op komst, en dan nog een belangrijk kind!’ Daar kunnen de zeventienjarigen zich niet veel bij voorstellen. Op hun leeftijd zou een zwangerschap eerder verwarring dan vreugde oproepen.

Ik wijs op het zinnetje: ‘Hij koos mij uit, mij, een heel gewoon meisje.’ God heeft haar gezien. ‘Dienares’ omdat ze bereidt is voor God te leven en ‘minst’ omdat ze nog niets bijzonders gedaan heeft in haar leven. Maria is van eenvoudige komaf, afkomstig van een landelijk dorpje én vrouw. Maatschappelijk heeft ze niets te betekenen. Haar verwondering is groot: ‘Waarom ik?’ En toch … heeft God haar gezien.

‘Maria heeft ja gezegd. Is haar ja een gehoorzaam, braaf ja of is het een “ja, ik wil”?’ Misschien een beetje een stoute vraag van mij. Maria is in de geschiedenis steeds afgeschilderd als een braaf, gehoorzaam en vroom meisje. Maar als je deze verhalen goed leest, is ze een dame die nadenkt (Lucas 2:19). Ze weet hoe de wereld in elkaar zit met heersers en onderdrukten en ze weet vooral wie God is. Een meisje met inzicht en intellect. Je kan opwerpen dat ze niet goed begreep wat haar precies overkwam, maar ze begreep heel goed van Wie de vraag kwam. En die persoon, die God, kent ze en vertrouwt ze. Het ja van Maria is een bewust ja, iets waar ze volledig achter staat. Ze zegt ja omdat ze het zelf wil.

Natuurlijk heeft ze nog veel vragen. Daarom reist ze ook met spoed naar Elisabet. Elisabet is ouder en wijzer en ook zij maakt een wonderlijke zwangerschap mee. Maria komt nog maar net binnen en heeft nog geen vraag gesteld, maar ze krijgt al onmiddellijk een antwoord op de vraag ‘waarom’: ‘Jij bent gezegend, Maria. Want jij geloofde dat God zou doen wat de engel je vertelde.’

Het geloof van Maria is de sleutel. Het houdt haar niet klein en gehoorzaam, maar doet haar haar heel bewust een sprong wagen. Niet wetende wat haar allemaal te wachten staat, maar in vertrouwen dat God haar bij alle moeilijkheden zal bijstaan. En wij weten dat haar vele, zware gebeurtenissen te wachten zullen staan.

Maria is in alle tijden een voorbeeld geweest, maar dat kan ze in onze geëmancipeerde tijd nog steeds. Ze kan een inspiratiebron zijn voor vele vrouwen en mannen. Ik hoop vooral dat ze jongeren, en specifiek Marieke, aanspoort om de sprong van het leven te wagen.

Lucrèce Ongenaert is leerkracht R.K. godsdienst en parochieassistent bij de parochie Heilige Helena.