Lied in het dal

Diepe dalen – ze zijn meer onderdeel van het leven dan we zouden willen. De Bijbel staat vol met verhalen van mensen die zich door ziekte, verdrukking en dalen heen moeten worstelen. Die schreeuwen naar de hemel, vaak zonder een antwoord te krijgen.

Het dal wordt vaak gelinkt aan de afstand van God. Welke rol heeft aanbidding dan in het dal? Bij lofprijzing en aanbidding denken we vaak aan dankbaarheid en blijdschap. Maar hoe kunnen we blijven zingen wanneer alles om ons heen donker wordt, wanneer God ver weg voelt?

Zelf kreeg ik in 2018, direct na een burn-out van een jaar, plotseling een acute leverafstoting. Het dal werd nog iets dieper. Ik moest binnen twee weken worden getransplanteerd, anders zou ik sterven.
Daar, in die pijn en in dat donkere dal, vroeg ik aan God: ‘Waar bent U nu? Waarom grijpt U niet in?’ Door het donkere dal dacht ik dat God niet meer bij me was, dat Hij niet meer voor me zorgde.

Ik wil vandaag een prachtige psalm met je delen, met het mooiste refrein dat ik ooit heb gehoord. Het vertelt ons waarom aanbidding zo belangrijk is. Want de schrijver van deze psalm zit naar eigen zeggen in een dal van ballingschap, waardoor hij zich ver verwijderd voelt van God. Hij is moedeloos en verlangt ernaar dat God ingrijpt. Maar er verandert niets.

Dan komt dit bijzondere refrein in vers 6, dat zich daarna nog twee keer herhaalt.
Midden in het dal begint de schrijver zijn eigen ziel toe te spreken. Hij maakt de keuze om naar boven te kijken, omdat hij weet dat alleen daar zijn hulp vandaan komt. Ondanks alle tegenslag looft en prijst hij God in dit refrein: ‘Vestig je hoop op God’ en ‘mijn God die mij ziet en redt’.

In mijn ziekteproces was het ook de keuze om te zingen die mijn blik op God en mijn leven volledig veranderde. Voor het eerst zag ik dat een voorspoedig leven niet altijd de bergtop is. In het dal had ik God harder nodig dan ooit, en pas daardoor werd ik echt afhankelijk van Hem. Het bracht mij dichter bij mijn Maker omdat ik mijn hart niet meer kon afschermen achter een muur van perfectie en controle.

Aanbidden in het dal is jezelf herinneren aan wie God is en aan wat Hij heeft gedaan. Daar wordt ons lied noodzakelijker dan ooit, omdat we dan zien dat God nooit ver weg is. Dat God het dal niet altijd effent, maar er wel met ons doorheen gaat.

De schrijver van deze psalm laat zien dat aanbidding niet alleen dient om uiting te geven aan dankbaarheid, maar ook om onze eigen ziel toe te spreken. Vestig je hoop op God! Hij is de God die je ziet en redt. De God van trouw, die je nooit zal verlaten.

Misschien is het dal de enige plek waar we de weg omhoog goed kunnen zien.