Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap

Vastbesloten kiezen

Bijbeltekst(en)

Matteüs 14

22Meteen daarna gelastte Hij de leerlingen in de boot te stappen en alvast vooruit te gaan naar de overkant. Hij zou ook komen nadat Hij de mensen had weggestuurd. 23Toen Hij hen weggestuurd had, ging Hij de berg op om er in afzondering te bidden. De nacht viel, en Hij was daar helemaal alleen.

Matteüs 14:22-23NBV21Open in de Bijbel

Jezus riep zijn leerlingen op om de stilte van de binnenkamer binnen te gaan om ongestoord en ongehaast tijd met God door te brengen in gebed. In hoofdstuk 14 van het Matteüs-evangelie zien we een prachtig voorbeeld van de manier waarop Jezus dit zelf vormgaf. Wat opvalt, is Jezus’ vastbesloten houding om tijd en ruimte te vinden voor de ontmoeting met zijn hemelse Vader in gebed. Het hoofdstuk opent met verdriet: Johannes de Doper wordt vermoord door Herodes. Johannes’ leerlingen vertellen Jezus over de dood van zijn neef, vriend en voorloper. Uit Jezus’ reactie spreekt verdriet en rouw. Hij wijkt samen met zijn leerlingen uit naar een afgelegen plek om alleen te zijn en het verlies een plek te geven.

Ze komen echter voor een verrassing te staan: de menigte is hen over land gevolgd. Wat volgt, is een drukke dag waarin Jezus duizenden mensen zegent met zijn woorden, werken en wonderen. Na het feestmaal met de vijf broden en de twee vissen, gaat Jezus zijn kracht voor een ander doel inzetten: niet langer om mensen te dienen, maar om tijd en ruimte te vinden voor een ontmoeting met zijn hemelse Vader.

Zijn kracht inzetten – dat klinkt een beetje robuust, maar zo is het wel. We zien Jezus drie krachtsinspanningen leveren. Allereerst dwingt hij zijn leerlingen de boot in te gaan en het meer op te varen. Jezus ‘gelastte’ hun, staat er. Dat is een sterk woord. Ze stribbelden tegen, zo lijkt het. Maar Jezus is vastbesloten. Vervolgens stuurt Jezus de menigte weg. Ook dat impliceert een krachtsinspanning. Niemand van de duizenden mensen wilde uit eigen beweging naar huis. De mensen waren niet bij Jezus weg te slaan. Jezus moest hen wegsturen. Het derde wat we zien, is dat Jezus de berg opgaat. Jezus klimt de afzondering en de stilte tegemoet. Dat is veelzeggend: vanaf het begin van het hoofdstuk tot aan dit punt verlangde Jezus naar ongestoorde tijd met zijn hemelse Vader, maar telkens kwam er iets tussen. Ook bij Jezus kwam de ongehaaste gesprekstijd niet vanzelf: hij moest ervoor kiezen en zijn kracht ervoor aanwenden.

Wat betekent het voor jou om vastbesloten en vastberaden te zijn in het vinden van tijd en ruimte voor je persoonlijke omgang met God?

 

Geschreven door Theo van den Heuvel

Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschapv.4.25.3
Volg ons