1Die dag zongen Debora en Barak, de zoon van Abinoam, dit lied:
2‘Loof de HEER, omdat Israël zijn haren dreigend loswierp,
loof de HEER, omdat Israël zich meldde voor de strijd.
3Koningen en vorsten, luister en hoor toe hoe ik de HEER bezing,
een lied zing voor de HEER, de God van Israël.
4HEER, de aarde beefde toen U voortschreed vanuit Seïr;
toen U optrok vanuit Edom stortte water uit de hemel en de wolken neer.
5Voor de HEER die verscheen op de Sinai, wankelden de bergen,
voor U, HEER, U, de God van Israël.
6Onder Samgar, de zoon van Anat, in de tijd van Jaël,
begaf geen karavaan zich nog op weg.
Wie toch op reis moest, nam de kronkelpaden.
7Aanvoerders ontbraken, het land kende geen leiding
totdat jij, Debora, Israël leidde als een moeder.
8Verkoos men andere goden, dan stond de vijand voor de poorten;
ons leger telde veertigduizend man, maar van schild of speer geen spoor.
9Loof de HEER!
Ik dank hen die niet aarzelden de strijders aan te voeren.
10Reizigers, gezeten op gezadelde ezelinnen,
en ook jullie die te voet moeten gaan,
11overstem met je verhalen het geklets bij de bronnen
en laat ieder bij het drenken zingen van de HEER die overwon,
van de overwinning door zijn aanvoerders voor Israël behaald.
Daar trok het volk van de HEER ten strijde, voorwaarts vanuit de steden.
