Dag 154 / Ps. 72, Ps. 139, Spr. 31

Geef, o God, uw wetten aan de koning,

uw gerechtigheid aan de koningszoon.

₂Moge hij uw volk rechtvaardig besturen,

uw arme volk naar recht en wet.

₃Mogen de bergen vrede brengen aan het volk

en de heuvels gerechtigheid.

₄Moge hij recht doen aan de zwakken,

redding bieden aan de armen,

maar de onderdrukker neerslaan.

₅Moge hij leven zolang de zon bestaat,

zolang de maan zal schijnen,

van geslacht op geslacht.

₆Moge hij zijn als regen die valt op kale akkers,

als buien die de aarde doordrenken.

₇Moge in zijn dagen de rechtvaardige bloeien,

de vrede wereldwijd zijn tot de maan niet meer bestaat.

₈Moge hij heersen van zee tot zee,

van de Grote Rivier tot aan de einden der aarde.

₉Laten de woestijnbewoners voor hem buigen,

zijn vijanden het stof van zijn voeten likken.

₁₀De koningen van Tarsis en de kustlanden,

laten zij hem geschenken brengen.

De koningen van Seba en Saba,

laten ook zij hem schatting afdragen.

₁₁Laten alle koningen zich neerwerpen voor hem,

alle volken hem dienstbaar zijn.

₁₂Hij zal bevrijden wie arm is en om hulp roept,

wie zwak is en geen helper heeft.

₁₃Hij ontfermt zich over weerlozen en armen,

wie arm is, redt hij het leven.

₁₄Hij verlost hen van onderdrukking en geweld,

hun bloed is kostbaar in zijn ogen.

₁₅Leve de koning! Men zal hem goud van Seba schenken,

zonder ophouden voor hem bidden,

hem zegen toewensen, dag aan dag.

₁₆Er zal overvloed van koren zijn in het land,

zelfs op de toppen van de bergen.

Rijpe aren zullen golven als de bossen van de Libanon.

Vanuit zijn stad zal voorspoed ontluiken

als jong groen op de aarde.

₁₇Zijn naam zal eeuwig bestaan, zijn naam

zal voortleven zolang de zon zal schijnen.

Dankzij hem zal men zich gezegend noemen,

en alle volken prijzen hem gelukkig.

₁₈Geprezen zij God, de HEER,

de God van Israël.

Hij doet wonderen, Hij alleen.

₁₉Geprezen zij zijn luisterrijke naam, voor eeuwig.

Moge zijn luister heel de aarde vervullen.

Amen, amen.

HEER, U kent mij, U doorgrondt mij,

₂U weet het als ik zit of sta,

U doorziet van verre mijn gedachten.

₃Ga ik op weg of rust ik uit, U merkt het op,

met al mijn wegen bent U vertrouwd.

₄Geen woord ligt op mijn tong,

of U, HEER, kent het ten volle.

₅U omsluit mij, van achter en van voren,

U legt uw hand op mij.

₆Wonderlijk zoals U mij kent,

het gaat mijn begrip te boven.

₇Hoe zou ik aan uw aandacht ontsnappen,

hoe aan uw blikken ontkomen?

₈Klom ik op naar de hemel – U tref ik daar aan,

lag ik neer in het dodenrijk – U bent daar.

₉Al verhief ik mij op de vleugels van de dageraad,

al ging ik wonen voorbij de verste zee,

₁₀ook daar zou uw hand mij leiden,

zou uw rechterhand mij vasthouden.

₁₁Al zei ik: ‘Laat het duister mij opslokken,

het licht om mij heen veranderen in nacht,’

₁₂ook dan zou het duister voor U niet donker zijn –

de nacht zou oplichten als de dag,

het duister helder zijn als het licht.

₁₃U was het die mijn nieren vormde,

die mij weefde in de buik van mijn moeder.

₁₄Ik loof U om het ontzaglijke wonder van mijn bestaan,

wonderbaarlijk is wat U gemaakt hebt.

Ik weet het, tot in het diepst van mijn ziel.

₁₅Toen ik in het verborgene gemaakt werd,

kunstig geweven in de schoot van de aarde,

was mijn wezen voor U geen geheim.

₁₆Uw ogen zagen mijn vormeloos begin,

alles werd in uw boekrol opgetekend,

aan de dagen van mijn bestaan ontbrak er niet één.

₁₇Hoe rijk zijn uw gedachten, God,

hoe eindeloos in aantal,

₁₈ontelbaar veel, meer dan er zand is bij de zee.

Ontwaak ik, dan nog ben ik bij U.

₁₉God, breng toch de goddelozen om,

– weg uit mijn ogen, jullie die bloed vergieten –

₂₀ze spreken kwaadaardig over U,

uw vijanden misbruiken uw naam.

₂₁Zou ik niet haten wie U haten, HEER,

niet verachten wie tegen U opstaan?

₂₂Ik haat hen, zo fel als ik haten kan,

ze zijn ook mijn vijand geworden.

₂₃Doorgrond mij, God, en ken mijn hart,

peil mij, weet wat mij kwelt,

₂₄zie of ik geen verkeerde weg ga,

en leid mij op de weg die eeuwig is.

₁Hier volgen woorden voor koning Lemuel,

uitspraken die zijn moeder hem voorhield.

₂Mijn zoon, die ik gedragen heb,

mijn zoon, om wie ik geloften heb afgelegd,

wat zal ik je zeggen?

₃Verspil je krachten niet aan vrouwen,

ga niet om met hen die koningen te gronde richten.

₄En, Lemuel, een koning mag zich evenmin te buiten gaan aan wijn,

dat past hem niet,

een leider mag niet hunkeren naar bier.

₅Hij mag niet drinken en zijn plicht vergeten,

de rechten van verdrukten niet schenden.

₆Geef bier aan wie een kommervol bestaan leiden,

geef wijn aan wie diep ongelukkig zijn.

₇Laat ze maar drinken en hun armoede vergeten,

zodat ze niet meer denken aan hun gezwoeg.

₈Spreek voor hen die weerloos zijn,

bescherm het recht van de vertrapten.

₉Spreek, oordeel rechtvaardig,

geef de armen en behoeftigen hun recht.

₁₀Een sterke vrouw, wie zal haar vinden?

Zij is meer waard dan edelstenen.

₁₁Haar man vertrouwt op haar

en zal daar rijkelijk bij winnen.

₁₂Ze brengt hem voorspoed, geen ellende,

alle dagen van haar leven.

₁₃Ze zoekt wol en linnen uit,

en spint en weeft met vreugde.

₁₄Zoals een koopmansschip naar verre streken vaart,

zo haalt zij van verre wat ze nodig heeft.

₁₅Ze staat al op als het nog donker is,

geeft heel haar gezin te eten,

draagt haar slavinnen taken op.

₁₆Als zij haar zinnen op een akker zet, koopt ze hem,

van wat ze heeft verdiend, plant ze een wijngaard.

₁₇Zij is vol daadkracht,

onvermoeibaar is ze in de weer.

₁₈Handeldrijven gaat haar heel goed af,

’s nachts gaat haar lamp niet uit.

₁₉Haar handen zijn voortdurend aan het spinrok,

steeds houdt zij de spintol vast.

₂₀Haar handen strekt zij uit naar de behoeftigen,

ze geeft de armen hulp.

₂₁De sneeuw zal haar gezin niet deren:

zij heeft hen in scharlaken gekleed.

₂₂Ze maakt de mooiste dekens,

ze gaat gekleed in linnen en purperen wol.

₂₃Haar man geniet bekendheid in de stad,

hij vergadert met de oudsten in de poort.

₂₄Zij vervaardigt kleding en gordels,

en levert die aan kooplui.

₂₅Uit haar verschijning spreken kracht en waardigheid,

de dag van morgen ziet ze lachend tegemoet.

₂₆Ze spreekt wijze woorden,

wat ze zegt zijn liefdevolle lessen.

₂₇Ze waakt over haar huishouding,

nietsdoen is haar onbekend.

₂₈Haar kinderen prijzen haar,

haar man bejubelt haar:

₂₉‘Veel vrouwen zijn sterk,

maar jij overtreft ze allemaal.’

₃₀Charme is bedrieglijk en schoonheid vergaat,

maar een vrouw met ontzag voor de HEER moet worden geprezen.

₃₁Moge zij de vruchten plukken van haar werk,

mogen haar daden worden geprezen in de poorten.