Jona 3

₁Foar de twadde kear liet de Heare Jona syn wurd takomme: ₂Jou dy op ’en paad, gean nei Ninevé, dy grutte stêd, en rop dêr it boadskip om, dat Ik dy sein haw.

₃Doe joech Jona him op ’en paad en hy gong nei Ninevé, sa’t de Heare him sein hie. No wie Ninevé in ûnminsklik grutte stêd; it wie wol trije dagen rinnen om der troch te kommen.

₄Jona begûn de stêd yn te gean, ien dei rinnen, en hy rôp dit boadskip om: Noch fjirtich dagen, dan wurdt Ninevé ûnderste boppe keard! ₅En de lju fan Ninevé leauden God; se rôpen op ta festjen en dienen sekkeguod om, allegearre, lyts en grut. ₆Want, doe’t it nijs oan ’e kening fan Ninevé takommen wie, wied er fan ’e troan ôfgien, hied er syn staasjeklean útdien, in stik sekkeguod omslein en wied er yn ’e jiske sitten gien. ₇En doe wie der út namme fan ’e kening en syn hege hearen yn Ninevé omroppen: Lit minske noch beest, ko noch skiep wat yn ’e mûle nimme; lit se weidzje noch drinke. ₈Minske en beest moatte sekkeguod omdwaan en mei ynmoed God oanroppe. Lit in elk him fan syn ferkearde praktiken ôfkeare en fan it ûnrjocht, dat him yn ’e hannen sit. ₉Wa wit, as God der ris fan werom kaam? As it Him ris oandearde? As Er ris fan syn gleone grime ôfseach en wy net omkamen?

₁₀Doe’t God seach wat se dienen, en hoe’t se har fan har ferkearde praktiken ôfkearden, dearde it Him oan: it ûnheil dat Er harren oansein hie, die Er net.