1 Makkabeeën 15

₁Antiochus, de zoon van koning Demetrius, stuurde vanaf de eilanden een brief naar Simon, de priester en vorst van de Joden, en naar heel het volk. ₂De brief luidde als volgt:

‘Koning Antiochus groet de hogepriester en vorst Simon, en het gehele Joodse volk. ₃Aangezien een paar onverlaten in het rijk van mijn voorouders de macht hebben gegrepen en ik het rijk weer wil opeisen en de oude orde wil herstellen, heb ik een groot aantal huurlingen gerekruteerd en oorlogsschepen uitgerust. ₄Ik wil nu koers zetten naar het vasteland om degenen die ons land te gronde hebben gericht en veel steden in mijn rijk hebben verwoest aan te vallen. ₅Bij dezen bekrachtig ik alle vrijstellingen van belasting die de koningen vóór mij u hebben verleend, evenals alle andere toezeggingen die ze u hebben gedaan. ₆Tevens sta ik u toe uw eigen munt te slaan, als betaalmiddel voor gebruik in eigen land. ₇Jeruzalem en de tempel blijven vrij en onbelast. Zowel de wapens waarmee u zich hebt uitgerust als de burchten die u hebt gebouwd en die in uw handen zijn, blijven uw eigendom. ₈Alle schulden aan de koninklijke schatkist en alle vorderingen door de kroon scheld ik u met ingang van heden voor altijd kwijt. ₉Wanneer wij de macht over ons rijk hebben hersteld, zullen we u, uw volk en de tempel grote eer bewijzen, zodat uw roem zich over de hele wereld verbreidt.’

₁₀In het jaar 174 trok Antiochus het land van zijn voorouders binnen. Bijna alle strijdkrachten sloten zich bij hem aan, zodat Tryfon slechts enkele troepen overhield. ₁₁Met Antiochus op zijn hielen vluchtte Tryfon naar de kustplaats Dor, ₁₂want hij begreep dat er slechte tijden voor hem waren aangebroken nu zijn strijdkrachten overgelopen waren. ₁₃Antiochus belegerde Dor met honderdtwintigduizend man voetvolk en achtduizend ruiters. ₁₄Door ook schepen in te zetten in de strijd kon hij de stad omsingelen en hij bestookte haar te land en ter zee. Niemand kon de stad in of uit.

₁₅Numenius en zijn metgezellen waren intussen uit Rome teruggekeerd met brieven voor verschillende koningen en landen. Hierin stond het volgende:

₁₆‘Lucius, consul van de Romeinen, groet koning Ptolemeüs. ₁₇Gezanten van de Joden, onze vrienden en bondgenoten, zijn bij ons gekomen om het oude vriendschapsverdrag en bondgenootschap te hernieuwen. Zij waren gestuurd door de hogepriester Simon en het Joodse volk ₁₈en brachten een gouden schild mee van duizend mine. ₁₉Wij hebben besloten alle koningen en landen aan te schrijven met het dringende verzoek niets tegen de Joden te ondernemen, geen oorlog met hen te voeren, hun steden en land ongemoeid te laten en hun tegenstanders niet te steunen. ₂₀Wij hebben namelijk besloten het schild van hen aan te nemen. ₂₁Mochten sommige onverlaten uit hun land naar u zijn gevlucht, levert u hen dan uit aan de hogepriester Simon, zodat hij hen volgens de wet van hun eigen volk kan straffen.’

₂₂Hetzelfde schreef Lucius aan koning Demetrius, aan Attalus, Ariarates en Arsakes, ₂₃en aan alle volgende staten: Sampsakes, Sparta, Delos, Myndus, Sikyon, Karië, Samos, Pamfylië, Lycië, Halikarnassus, Rhodos, Faselis, Kos, Side, Aradus, Gortyna, Knidus, Cyprus en Cyrene. ₂₄Van al deze brieven werd een afschrift naar de hogepriester Simon gestuurd.

₂₅Ondertussen hield de belegering van Dor aan. Koning Antiochus liet zijn strijdkrachten voortdurend de stad aanvallen met stormtorens. Hij hield Tryfon ingesloten zodat niemand Dor nog in of uit kon. ₂₆Simon stuurde tweeduizend krijgshaftige soldaten naar Antiochus om samen met hem te strijden, evenals zilver, goud en veel oorlogstuig. ₂₇Maar Antiochus wilde niets van hem aannemen en verbrak bovendien alle overeenkomsten die hij eerder met hem had gesloten. Hij nam afstand van Simon. ₂₈Hij stuurde Atenobius, een van zijn vertrouwelingen, als onderhandelaar naar Simon met de volgende boodschap: ‘U houdt Joppe, Gezer en de citadel in Jeruzalem bezet, steden die tot mijn koninkrijk behoren. ₂₉U hebt hun grondgebied verwoest, grote schade aangericht in het land en aanzienlijke delen van mijn rijk overmeesterd. ₃₀Geef de steden die u hebt ingenomen terug en draag de belastingen die u hebt geïnd in de door u veroverde gebieden buiten Judea aan mij af. ₃₁Anders moet u mij vijfhonderd talent zilver betalen ter vergoeding van het land en de verwoesting die u daar hebt aangericht en nog eens vijfhonderd talent voor de belasting van de steden. Weigert u dit te doen, dan verklaar ik u de oorlog.’ ₃₂Toen Atenobius, vertrouweling van de koning, in Jeruzalem kwam en de rijkdom van Simon zag, de drinktafel met gouden en zilveren voorwerpen en de weelde die hij tentoonspreidde, stond hij versteld. Hij bracht hem de boodschap van de koning over. ₃₃En Simon antwoordde hem: ‘Wij hebben geen vreemd gebied veroverd en ons niets toegeëigend dat niet van ons was, wij hebben slechts het bezit van onze voorouders heroverd dat onze vijanden een tijdlang bezet hebben gehouden. ₃₄Nu we de gelegenheid hiertoe hebben, houden wij ons rechtmatige bezit in handen. ₃₅Wat Joppe en Gezer betreft en de aanspraak die u daarop maakt: deze steden hebben ons volk en ons land zware slagen toegebracht. Niettemin zijn wij bereid u voor deze steden honderd talent te geven.’ Atenobius zei geen woord, ₃₆maar ging woedend naar de koning terug. Hij meldde hem Simons antwoord en vertelde hem over de weelde en alles wat hij had gezien. Daarop ontstak de koning in hevige woede.

₃₇Tryfon ging aan boord van een schip en vluchtte naar Ortosia. ₃₈De koning stelde Kendebeüs aan als bevelhebber over het kustgebied en gaf hem voetvolk en ruiterij. ₃₉Hij beval hem zijn kamp op te slaan aan de grens van Judea, Kedron uit te bouwen en met poorten te versterken, en vervolgens de strijd aan te binden met de Joden. Zelf zou de koning de achtervolging op Tryfon inzetten. ₄₀Kendebeüs trok naar Jamnia en teisterde de Joden met invallen in Judea, waarbij hij mensen gevangennam en doodde. ₄₁Hij versterkte Kedron en legerde er ruiterij en voetvolk om van daar de wegen van Judea onveilig te maken, zoals de koning hem had opgedragen.