Psalmen 9

₂Ik wil u loven, HEER, met heel mijn hart,

vertellen van uw wonderdaden.

₃Ik wil vrolijk zijn, u toejuichen,

uw naam bezingen, Allerhoogste,

₄nu mijn vijanden terugdeinzen,

ten val komen en onder uw blik vergaan.

₅Want u hebt mijn rechten verdedigd,

u nam plaats op uw zetel, rechtvaardige rechter.

₆U hebt volken bedreigd, goddelozen omgebracht,

hun namen uitgewist voor eeuwig.

₇De vijanden zijn verslagen, uit de herinnering verdwenen.

U vaagde hun steden weg: ruïnes voor altijd.

₈Zo vergaat het hun! Maar de HEER zetelt voor eeuwig,

zijn rechterstoel staat onwrikbaar vast.

₉Hij bestuurt de wereld naar recht en wet,

alle volken berecht hij eerlijk.

₁₀Moge de HEER een burcht zijn voor de verdrukte,

een burcht in tijden van nood.

₁₁Wie uw naam kent, kan op u vertrouwen,

u verlaat niet wie u zoeken, HEER.

₁₂Zing voor de HEER die zetelt op de Sion,

maak aan de volken zijn daden bekend.

₁₃Hij wreekt vergoten bloed, gedenkt de doden,

de noodkreet van de nederigen vergeet hij niet.

₁₄Heb erbarmen, HEER, zie hoe mijn haters mij kwellen,

draag mij weg van de poorten van de dood.

₁₅Dan kan ik vertellen van uw roemrijke daden,

juichen in de poorten van Sion: ‘U hebt mij gered!’

₁₆De volken verdwijnen in de kuil die zij groeven,

hun voet raakt verstrikt in het net dat zij heimelijk spanden.

₁₇De HEER maakt zich bekend en doet recht,

door zijn hand komt de goddeloze ten val. higgajon, sela

₁₈Laten de goddelozen weggaan naar het dodenrijk,

alle volken die God zijn vergeten.

₁₉Maar God vergeet de armen niet,

voor de zwakken is niet alle hoop verloren.

₂₀Sta op, HEER, laat de macht niet aan mensen.

Mogen de volken berecht worden in uw aanwezigheid.

₂₁Jaag ze angst aan, HEER,

zij moeten weten dat ze mensen zijn. sela