Johannes 4

₁Toen Jezus hoorde dat aan de farizeeën verteld werd dat hij meer leerlingen maakte en er ook meer doopte dan Johannes ₂– Jezus doopte overigens niet zelf, zijn leerlingen deden dat –, ₃verliet hij Judea en ging weer naar Galilea. ₄Daarvoor moest hij door Samaria heen. ₅Zo kwam hij bij de Samaritaanse stad Sichar, dicht bij het stuk grond dat Jakob aan zijn zoon Jozef gegeven had, ₆waar de Jakobsbron is. Jezus was vermoeid van de reis en ging bij de bron zitten; het was rond het middaguur. ₇Toen kwam er een Samaritaanse vrouw water putten. Jezus zei tegen haar: ‘Geef mij wat te drinken.’ ₈Zijn leerlingen waren namelijk naar de stad gegaan om eten te kopen. ₉De vrouw antwoordde: ‘Hoe kunt u, als Jood, mij om drinken vragen? Ik ben immers een Samaritaanse!’ Joden gaan namelijk niet met Samaritanen om. ₁₀Jezus zei tegen haar: ‘Als u wist wat God wil geven, en wie het is die u om water vraagt, zou u hém erom vragen en dan zou hij u levend water geven.’ ₁₁‘Maar heer,’ zei de vrouw, ‘u hebt geen emmer, en de put is diep – waar wilt u dan levend water vandaan halen? ₁₂U kunt toch niet meer dan Jakob, onze voorvader? Hij heeft ons die put gegeven en er zelf nog uit gedronken, en ook zijn zonen en zijn vee.’ ₁₃‘Iedereen die dit water drinkt zal weer dorst krijgen,’ zei Jezus, ₁₄‘maar wie het water drinkt dat ik hem geef, zal nooit meer dorst krijgen. Het water dat ik geef, zal in hem een bron worden waaruit water opwelt dat eeuwig leven geeft.’ ₁₅‘Geef mij dat water, heer,’ zei de vrouw, ‘dan zal ik geen dorst meer hebben en hoef ik ook niet meer hierheen te komen om water te putten.’ ₁₆Toen zei Jezus tegen haar: ‘Ga uw man eens roepen en kom dan weer terug.’ ₁₇‘Ik heb geen man,’ zei de vrouw. ‘U hebt gelijk als u zegt dat u geen man hebt,’ zei Jezus, ₁₈‘u hebt vijf mannen gehad, en degene die u nu hebt is uw man niet. Wat u zegt is waar.’ ₁₉Daarop zei de vrouw: ‘Nu begrijp ik, heer, dat u een profeet bent! ₂₀Onze voorouders vereerden God op deze berg, en bij u zegt men dat in Jeruzalem de plek is waar God vereerd moet worden.’ ₂₁‘Geloof me,’ zei Jezus, ‘er komt een tijd dat jullie noch op deze berg, noch in Jeruzalem de Vader zullen aanbidden. ₂₂Jullie weten niet wat je vereert, maar wij weten dat wel; de redding komt immers van de Joden. ₂₃Maar er komt een tijd, en die tijd is nu gekomen, dat wie de Vader echt aanbidt, hem aanbidt in geest en in waarheid. De Vader zoekt mensen die hem zo aanbidden, ₂₄want God is Geest, dus wie hem aanbidt, moet dat doen in geest en in waarheid.’ ₂₅De vrouw zei: ‘Ik weet wel dat de messias zal komen’ (dat betekent ‘gezalfde’), ‘wanneer hij komt zal hij ons alles vertellen.’ ₂₆Jezus zei tegen haar: ‘Dat ben ik, degene die met u spreekt.’

₂₇Op dat moment kwamen zijn leerlingen terug, en ze verbaasden zich erover dat hij met een vrouw in gesprek was. Toch vroeg niemand: ‘Wat wilt u daarmee?’ of ‘Waarom spreekt u met haar?’ ₂₈De vrouw liet haar kruik staan, ging terug naar de stad en zei tegen de mensen daar: ₂₉‘Kom mee, er is iemand die alles van mij weet. Zou dat niet de messias zijn?’ ₃₀Toen gingen de mensen de stad uit, naar hem toe.

₃₁Intussen zeiden de leerlingen tegen Jezus: ‘Rabbi, u moet iets eten.’ ₃₂Maar hij zei: ‘Ik heb voedsel dat jullie niet kennen.’ ₃₃‘Zou iemand hem iets te eten gebracht hebben?’ zeiden ze tegen elkaar. ₃₄Maar Jezus zei: ‘Mijn voedsel is: de wil doen van hem die mij gezonden heeft en zijn werk voltooien. ₃₅Jullie zeggen toch: “Nog vier maanden en dan komt de oogst”? Ik zeg jullie: kijk om je heen, dan zie je dat de velden rijp zijn voor de oogst! ₃₆De maaier krijgt zijn loon al en verzamelt vruchten voor het eeuwige leven, zodat de zaaier en de maaier tegelijk feest kunnen vieren. ₃₇Hier is het gezegde van toepassing: De een zaait, de ander maait. ₃₈Ik stuur jullie eropuit om een oogst binnen te halen waarvoor je geen moeite hebt hoeven doen; dat hebben anderen gedaan en jullie maken hun werk af.’

₃₉In die stad kwamen veel Samaritanen tot geloof in hem door het getuigenis van de vrouw: ‘Hij weet alles van me.’ ₄₀Ze gingen naar hem toe en vroegen hem bij hen te blijven. Toen bleef hij nog twee dagen. ₄₁Nog veel meer mensen kwamen tot geloof door wat hij zei; ₄₂ze zeiden tegen de vrouw: ‘Wij geloven nu niet meer om wat jij gezegd hebt, maar we hebben hem zelf gehoord en we weten dat hij werkelijk de redder van de wereld is.’

₄₃Na die twee dagen trok Jezus verder naar Galilea, ₄₄want hij had zelf gezegd dat een profeet in zijn vaderland niet wordt geëerd. ₄₅Toen hij in Galilea kwam, ontvingen de mensen hem gastvrij; ze hadden alles gezien wat hij op het feest in Jeruzalem gedaan had, want daar waren ze zelf bij geweest. ₄₆Hij ging in Galilea weer naar Kana, waar hij van water wijn had gemaakt.

Er was daar een hoveling uit Kafarnaüm wiens zoon ziek was. ₄₇Omdat hij gehoord had dat Jezus uit Judea naar Galilea was teruggekeerd, was hij naar hem toe gekomen, en nu vroeg hij of Jezus mee wilde gaan om zijn zoon, die op sterven lag, te genezen. ₄₈Jezus zei tegen hem: ‘Als jullie geen tekenen en wonderen zien, geloven jullie niet!’ ₄₉Maar de hoveling drong aan: ‘Heer, ga toch mee, voordat mijn kind sterft.’ ₅₀‘Ga maar naar huis,’ zei Jezus, ‘uw zoon leeft.’ De man geloofde wat Jezus tegen hem zei en ging weg. ₅₁En terwijl hij nog onderweg was, kwamen zijn dienaren hem al tegemoet om te zeggen dat zijn kind in leven was. ₅₂Hij vroeg hun sinds wanneer het beter met hem was gegaan. Ze zeiden: ‘Gisteren, een uur na de middag, is de koorts verdwenen.’ ₅₃De vader besefte dat dat het moment was dat Jezus tegen hem gezegd had: ‘Uw zoon leeft.’ Hij kwam tot geloof, hij en al zijn huisgenoten. ₅₄Dit deed Jezus toen hij uit Judea naar Galilea was teruggekeerd; het was zijn tweede wonderteken.