Onrecht en dwaasheid in Juda
1‘Zwerf door de straten van Jeruzalem,
vraag na, kijk om je heen,
zoek op de pleinen of er iemand is
die rechtvaardig handelt,
die naar eerlijkheid streeft,
dan zal ik Jeruzalem vergeven.
2Als zij zweren: “Zo waar de HEER leeft,”
plegen zij niets dan meineed.’
3‘HEER, u wilt toch dat ze eerlijk zijn?
U sloeg hen, maar het raakte hen niet.
U bracht hen aan de rand van de afgrond,
zij weigerden van die straf te leren.
Zij gingen onverdroten voort
en weigerden terug te keren.
4Ik dacht: Het zijn maar eenvoudige mensen,
veel kennis hebben ze niet.
Zij weten niet wat de HEER van hen vraagt,
zijn niet bekend met het recht van hun God.
5Ik zal me tot hun leiders richten,
zij weten beslist wat de HEER van hen vraagt,
zij zijn bekend met het recht van hun God.
Maar ook zij hebben het juk gebroken,
hoog en laag heeft zijn riemen losgerukt.
6Daarom werden ze gedood door leeuwen uit het bos,
verscheurd door wolven uit de steppe,
daarom loerden panters op hun steden.
Ieder die zich buiten waagde, werd verscheurd.
Niet te tellen zijn hun misdaden,
hun ontrouw bleek talloze malen.’
7‘Waarom zou ik jullie vergeven?
Jullie kinderen hebben mij verlaten,
zij zwoeren bij wat geen goden zijn.
Ik schonk hun overvloed,
maar zij pleegden overspel,
bij hoeren zijn ze kind aan huis.
8Het zijn bronstige, hitsige hengsten,
ze hinniken allen naar andermans vrouw.
9Zou ik zo’n volk niet straffen?
– spreekt de HEER.
Zou ik mij niet wreken
op een volk dat zoiets doet?
10Bestorm de wijnterrassen, vertrap ze,
maar vernietig ze niet helemaal.
Ruk de ranken af,
ze behoren de HEER niet toe.
11Want Israël en Juda hebben mij bedrogen
– spreekt de HEER.
12Ze hebben de HEER niet ernstig genomen,
ze zeiden: “Zo doet hij niet, ons zal geen onheil treffen,
zwaard en honger blijven ons bespaard.
13De profeten? Wind zijn ze,
ze spreken niet de woorden van de HEER.
Laat dat onheil hén maar treffen.”
14Daarom – dit zegt de HEER, de God van de hemelse machten:
Omdat zij dit durven te zeggen,
maak ik dit volk tot brandhout,
maak ik mijn woorden in jouw mond
tot een vlam die hen verslindt.
15Israël, ik stuur een volk uit verre streken op je af
– spreekt de HEER.
Dat volk is taai, dat volk is eeuwenoud,
het spreekt een taal die je niet kent,
je kunt hun woorden niet verstaan.
16De pijlkokers van de soldaten,
allen onverschrokken strijders,
zijn een open graf.
17Dat volk verslindt je oogst en je voedsel,
je zonen en je dochters,
je geiten, schapen, koeien,
je wijnstokken en vijgenbomen.
Het verwoest je vestingsteden,
de burchten waarop je vertrouwt.
18Maar als het zover is, zal ik ze toch niet vernietigen – spreekt de HEER. 19En als ze vragen: “Waarom heeft de HEER, onze God, ons dit alles aangedaan?” antwoord hun dan: “Jullie hebben mij toch verlaten en zijn vreemde goden gaan dienen in je eigen land? Jullie zullen vreemden dienen in een land dat niet van jullie is.”
20Zeg het volk van Jakob
en roep Juda toe:
21Luister toch, dwaas en onverstandig volk,
dat ogen heeft, maar niet ziet,
en oren heeft, maar niet hoort.
22Hebben jullie geen ontzag voor mij?
– spreekt de HEER.
Beven jullie niet voor mij?
Ik heb met zand de zee aan banden gelegd,
haar een vaste grens gesteld.
Haar golven donderen, maar tevergeefs,
ze bruisen onstuimig, maar worden gestuit.
23Maar dit volk is koppig en opstandig,
het is zijn eigen weg gegaan.
24Zij zeiden niet:
“Wij moeten ontzag hebben voor de HEER, onze God,
die ons tijdig regen geeft,
in het najaar en het voorjaar,
die een vaste oogsttijd geeft.”
25Jullie zonden hebben deze orde verstoord,
welvaart bleef door jullie wandaden uit.
26Ik trof schurken aan onder mijn volk,
ineengedoken als vogelvangers loeren ze rond.
Ze zetten een val, ze jagen op mensen.
27Zoals een korf vol vogels is,
zo zijn hun huizen vol gestolen goed.
Daardoor zijn ze machtig en rijk.
28Ze zijn vadsig en vet
en slechter dan slecht.
Ze staan het recht in de weg,
wat wezen toekomt laat hun koud,
de belangen van de armen dienen ze niet.
29Zou ik zo’n volk niet straffen?
– spreekt de HEER.
Zou ik mij niet wreken
op een volk dat zoiets doet?
30Verschrikkelijke dingen, ongehoord,
gebeuren in dit land:
31de profeten profeteren leugens,
de priesters treden eigenmachtig op.
En dat bevalt mijn volk!
Wat zullen jullie doen als je einde nadert?
