Daniël (Gr.) A

₁Midden in de vlammen liepen ze rond, zongen lofliederen voor God en prezen de Heer. ₂Azarja bleef staan en begon midden in het vuur hardop te bidden: ₃‘Heer, God van onze voorouders, u bent geprezen en geloofd, uw naam zij verheerlijkt in eeuwigheid. ₄U bent rechtvaardig geweest in alles wat u met ons hebt gedaan, al uw daden zijn waarachtig, al uw wegen recht, al uw oordelen waarheid. ₅U hebt rechtvaardige vonnissen geveld over ons en over Jeruzalem, de heilige stad van onze voorouders. U hebt dit alles met ons gedaan als straf voor onze zonden, op grond van een rechtvaardig oordeel. ₆Want wij hebben gezondigd en wetteloos gehandeld door van u afvallig te worden. Wij hebben op allerlei manieren gezondigd. ₇We hebben uw geboden niet gehoorzaamd, we zijn ze niet nagekomen en we hebben niet gedaan wat u ons had bevolen opdat het ons goed zou gaan. ₈Alles wat u over ons hebt gebracht en alles wat u met ons hebt gedaan, hebt u gedaan op grond van een rechtvaardig oordeel. ₉U hebt ons uitgeleverd aan wetteloze vijanden, aan weerzinwekkende afvalligen en aan een onrechtvaardige koning, de slechtste op heel de aarde. ₁₀Wij mogen onze mond niet meer opendoen; wie u dient en vereert, wordt vernederd en beschimpt. ₁₁Lever ons niet voorgoed aan hen uit en verbreek uw verbond niet, omwille van uw naam. ₁₂Ontzeg ons uw erbarmen niet, omwille van Abraham, door u bemind, omwille van Isaak, uw dienaar, en omwille van Israël, uw heilige, ₁₃aan wie u hebt toegezegd dat u hun nakomelingen zo talrijk zou maken als de sterren aan de hemel en als zandkorrels op het strand langs de zee. ₁₄Toch zijn wij, Heer, het geringste van alle volken geworden. Door onze zonden genieten wij nergens op aarde nog aanzien. ₁₅En juist nu hebben wij geen leider, geen profeet, geen aanvoerder. Brandoffer noch slachtoffer, graanoffer noch reukoffer hebben wij, zelfs geen plaats om u offers te brengen en zo uw erbarmen af te smeken. ₁₆Neem ons desondanks aan als mensen met een verbrijzeld hart en een vernederde geest, ₁₇als kwamen wij met een brandoffer van rammen en stieren en met tienduizenden vette lammeren. Moge vandaag ons offer aan u zijn dat wij u onvoorwaardelijk volgen, want wie op u vertrouwt, wordt niet beschaamd. ₁₈Wij volgen u met heel ons hart, wij hebben ontzag voor u en zoeken u. ₁₉Maak ons niet te schande, maar laat u leiden door uw goedheid en uw groot erbarmen. ₂₀Red ons door uw wonderbare daden en verleen luister aan uw naam, Heer. ₂₁Mogen allen die uw dienaren kwaad berokkenen worden beschaamd. Mogen zij van alle heerschappij worden beroofd en laat schande hun deel zijn. Moge hun kracht verbrijzeld worden, ₂₂zodat ze beseffen dat u alleen God, de Heer, bent, verheerlijkt in heel de bewoonde wereld.’

₂₃De dienaren van de koning die de mannen in de oven hadden geworpen, bleven het vuur opstoken met aardolie, teer, vlasvezels en takkenbossen. ₂₄De vlammen laaiden wel negenenveertig el boven de oven op, ₂₅ze sloegen uit en verbrandden de Chaldeeën die rond de oven stonden. ₂₆Maar de engel van de Heer was bij Azarja en de twee anderen in de oven neergedaald en joeg de vuurzee de oven uit. ₂₇Midden in de oven liet hij een koele wind waaien, zodat het vuur hen niet eens aanraakte; ze voelden geen pijn en hadden er in het geheel geen last van.

₂₈Toen zongen de drie mannen in de oven als uit één mond lofliederen en verheerlijkten en prezen God: