Hooglied 8

₁Och, was U mij als een broer,

gezoogd aan de borsten van mijn moeder.

Als ik U op straat vond, zou ik U kussen.

Ook zouden ze mij niet verachten.

₂Ik zou U meevoeren, ik zou U brengen

in het huis van mijn moeder,

U zou mij onderrichten.

Ik zou U laten drinken van kruidenwijn,

van het sap van mijn granaatappels.

₃Laat Zijn linkerarm onder mijn hoofd zijn

en Zijn rechter mij omhelzen.

₄Ik bezweer u,

dochters van Jeruzalem:

waarom zou u de liefde opwekken of aanwakkeren,

voordat het haar behaagt?

₅Wie is zij die daar opkomt uit de woestijn,

leunend op haar Liefste?

Onder de appelboom heb ik U gewekt.

Daar heeft Uw moeder U met smart voortgebracht,

met smart heeft zij U daar voortgebracht die U gebaard heeft.

₆Leg mij als een zegel op Uw hart,

als een zegel op Uw arm.

Want de liefde is sterk als de dood,

de hartstocht onstuitbaar als het graf.

Haar vonken zijn vurige vonken,

vlammen van de HEERE.

₇Vele wateren kunnen de liefde niet uitblussen

en rivieren spoelen haar niet weg.

Al gaf iemand al het bezit van zijn huis voor de liefde,

men zou hem smadelijk verachten.

₈Wij hebben een kleine zuster

die nog geen borsten heeft.

Wat zullen wij voor onze zuster doen

op de dag waarop men over haar zal spreken?

₉Als zij een muur is,

zullen wij een zilveren bolwerk op haar bouwen.

Als zij een deur is,

zullen wij haar insluiten met een plank van cederhout.

₁₀Ik ben een muur

en mijn borsten zijn als torens.

Toen was ik in Zijn ogen

als iemand die vrede vindt.

₁₁Salomo had een wijngaard te Baäl-Hamon.

Hij gaf deze wijngaard aan de bewakers.

Voor zijn vruchten bracht ieder

duizend zilverstukken.

₁₂Mijn wijngaard – die van Mij – ligt voor Mijn aangezicht.

De duizend zilverstukken zijn voor u, Salomo,

en tweehonderd voor de bewakers van zijn vrucht.

₁₃O, bewoonster van de tuinen,

metgezellen slaan acht op uw stem,

laat Mij die horen!

₁₄Kom haastig, mijn Liefste,

en wees als een gazelle

of als het jong van een hert

op de bergen met specerijen.