Psalm 35

Roep ter verantwoording, HEERE, wie mij ter verantwoording roepen;

bestrijd wie mij bestrijden.

₂Grijp het kleine en het grote schild,

sta op, mij te hulp.

₃Neem de speer in de hand,

sluit de weg af, houd mijn vervolgers tegen;

zeg tegen mijn ziel:

Ik ben uw heil.

₄Laat beschaamd en te schande worden

wie mij naar het leven staan;

laat terugwijken en rood van schaamte worden

wie kwaad tegen mij bedenken.

₅Laat hen worden als kaf voor de wind,

wanneer de engel van de HEERE hen wegdrijft.

₆Laat hun weg duister en spiegelglad zijn,

wanneer de engel van de HEERE hen vervolgt.

₇Want zonder reden verborgen zij een kuil – hun net – voor mij,

zonder reden groeven zij een kuil voor mijn ziel.

₈Laat verwoesting over hem komen zonder dat hij het merkt,

laat zijn net, dat hij heimelijk spande, hemzelf vangen;

laat hem daarin vallen, met verwoesting.

₉Dan zal mijn ziel zich in de HEERE verheugen,

zij zal vrolijk zijn in Zijn heil.

₁₀Al mijn beenderen zullen zeggen:

HEERE, wie is aan U gelijk!

U redt de ellendige van wie sterker is dan hij,

en de ellendige en arme van wie hem berooft.

₁₁Misdadige getuigen staan tegen mij op;

zij eisen iets van mij waarvan ik niet weet.

₁₂Zij vergelden mij kwaad voor goed,

zij willen mij van het leven beroven.

₁₃Maar ik? Waren zij ziek, dan was een rouwgewaad mijn kleding;

ik kwelde mijzelf door te vasten,

mijn gebed kwam telkens terug in mijn binnenste.

₁₄Alsof het mijn vriend was, of mijn broeder,

zo liep ik steeds rond;

ik ging gebukt, in het zwart gehuld,

als iemand die om zijn moeder treurt.

₁₅Maar toen ík strompelde, waren zij verblijd en verzamelden zich;

zij verzamelden zich om mij heen.

Zij waren kreupel en ik merkte het niet,

zij scheurden hun kleren en zwegen niet.

₁₆In hun eigen kring van huichelachtige spotters

knarsetandden zij over mij.

₁₇Heere, hoelang zult U toekijken?

Verlos mijn ziel van hun verwoestende daden,

mijn eenzame ziel van de jonge leeuwen.

₁₈Dan zal ik U loven in de grote gemeente,

onder machtig veel volk zal ik U prijzen.

₁₉Laat over mij zich niet verblijden

wie om valse redenen mijn vijand zijn,

en laat niet heimelijk knipogen

wie mij zonder reden haten.

₂₀Want over vrede spreken zij niet,

maar tegen de stillen in den lande

bedenken zij bedrieglijke zaken.

₂₁Zij sperren hun mond wijd open tegen mij;

zij zeggen: Haha, ons oog heeft het gezien!

₂₂U hebt het gezien, HEERE, zwijg niet;

Heere, blijf niet ver van mij.

₂₃Ontwaak en word wakker om mij recht te doen;

mijn God en Heere, om mijn rechtszaak te voeren.

₂₄Doe mij recht naar Uw gerechtigheid, HEERE, mijn God;

laat hen zich over mij niet verblijden.

₂₅Laat hen niet zeggen in hun hart: Aha, wij hebben onze zin!

Laat hen niet zeggen: Wij hebben hem verslonden!

₂₆Laat beschaamd en tezamen rood van schaamte worden

wie zich over mijn onheil verblijden;

laat met schaamte en schande bekleed worden

wie zich tegen mij verheffen.

₂₇Laat vrolijk zingen en verblijd zijn

wie vreugde vinden in mijn gerechtigheid;

laat hen voortdurend zeggen: De HEERE is groot!

Hij vindt vreugde in de vrede van Zijn dienaar.

₂₈Dan zal mijn tong Uw gerechtigheid tot uiting brengen,

Uw lof, de hele dag.