Psalm 22

₂Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten,

bent U ver van mijn verlossing, van de woorden van mijn jammerklacht?

₃Mijn God, ik roep overdag, maar U antwoordt niet,

en 's nachts, maar ik vind geen stilte.

₄Maar U bent heilig,

U troont op de lofzangen van Israël.

₅Op U hebben onze vaderen vertrouwd,

zij hebben vertrouwd en U hebt hen bevrijd.

₆Tot U hebben zij geroepen en zij zijn gered,

op U hebben zij vertrouwd en zij zijn niet beschaamd.

₇Maar ik ben een worm en geen man,

een smaad van mensen en veracht door het volk.

₈Allen die mij zien, bespotten mij;

zij trekken de lippen op, zij schudden het hoofd en zeggen:

₉Hij heeft zijn zaak op de HEERE gewenteld – laat Die hem bevrijden!

Laat Die hem redden, als Hij hem genegen is.

₁₀U bent het toch Die mij uit de buik hebt getrokken,

Die mij vertrouwen gaf, toen ik aan mijn moeders borst lag.

₁₁Op U ben ik geworpen van de baarmoeder af,

vanaf de moederschoot bent U mijn God.

₁₂Blijf dan niet ver van mij, want de nood is nabij;

er is immers geen helper.

₁₃Vele stieren hebben mij omringd,

sterke stieren van Basan hebben mij omsingeld.

₁₄Zij hebben hun muil tegen mij opengesperd

als een verscheurende en brullende leeuw.

₁₅Als water ben ik uitgestort,

ontwricht zijn al mijn beenderen;

mijn hart is als was,

het is gesmolten diep in mijn binnenste.

₁₆Mijn kracht is verdroogd als een potscherf,

mijn tong kleeft aan mijn gehemelte;

U legt mij in het stof van de dood.

₁₇Want honden hebben mij omsingeld,

een horde kwaaddoeners heeft mij omgeven;

zij hebben mijn handen en mijn voeten doorboord.

₁₈Al mijn beenderen zou ik kunnen tellen;

en zij, zij zien het aan, zij kijken naar mij.

₁₉Zij verdelen mijn kleding onder elkaar

en werpen het lot om mijn gewaad.

₂₀Maar U, HEERE, blijf niet ver weg;

mijn sterkte, kom mij spoedig te hulp.

₂₁Red mijn ziel van het zwaard,

mijn eenzame ziel van het geweld van de hond.

₂₂Verlos mij uit de muil van de leeuw

en van de hoorns van de wilde ossen.

Ja, U hebt mij verhoord.

₂₃Ik zal Uw Naam mijn broeders vertellen,

in het midden van de gemeente zal ik U loven.

₂₄U die de HEERE vreest, loof Hem;

alle nakomelingen van Jakob, vereer Hem;

wees bevreesd voor Hem, alle nakomelingen van Israël.

₂₅Want Hij heeft de ellendige in zijn ellende

niet veracht en niet verafschuwd;

Hij heeft Zijn aangezicht niet voor hem verborgen,

maar Hij heeft gehoord, toen hij tot Hem riep.

₂₆Van U zal mijn lof zijn in een grote gemeente,

mijn geloften zal ik nakomen in bijzijn van wie Hem vrezen.

₂₇De zachtmoedigen zullen eten en verzadigd worden;

wie de HEERE zoeken, zullen Hem loven.

Uw hart zal voor eeuwig leven.

₂₈Alle einden der aarde

zullen eraan denken en zich tot de HEERE bekeren:

alle geslachten van de heidenvolken

zullen zich voor Uw aangezicht neerbuigen.

₂₉Want het koningschap is van de HEERE,

Hij heerst over de heidenvolken.

₃₀Alle groten der aarde

zullen eten en zich neerbuigen.

Allen die in het stof neerdalen

en hun ziel niet in het leven kunnen behouden,

zullen voor Zijn aangezicht neerbukken.

₃₁Het nageslacht zal Hem dienen,

en aan de Heere toegeschreven worden tot in generaties.

₃₂Zij zullen komen en Zijn gerechtigheid verkondigen

aan het volk dat geboren zal worden,

want Hij heeft het gedaan.