Psalm 132

HEERE, denk aan David,

aan al zijn lijden,

₂hoe hij de HEERE gezworen heeft,

de Machtige Jakobs deze gelofte deed:

₃Nee, ik ga mijn tent, mijn huis, niet binnen,

ik leg mij op de rustbank, mijn bed, niet neer;

₄ik gun mijn ogen geen slaap,

mijn oogleden geen sluimer,

₅totdat ik voor de HEERE een plaats gevonden heb,

een woning voor de Machtige Jakobs!

₆Zie, wij hebben van de ark gehoord in Efratha,

hem gevonden in de velden van Jaär.

₇Laten wij Zijn woning binnengaan,

ons neerbuigen voor de voetbank van Zijn voeten.

₈Sta op, HEERE, ga naar Uw rustplaats,

U en de ark van Uw macht.

₉Laat Uw priesters bekleed worden met gerechtigheid,

laat Uw gunstelingen juichen.

₁₀Wijs het gebed van Uw gezalfde niet af,

omwille van David, Uw dienaar.

₁₁De HEERE heeft David in waarheid gezworen,

en Hij zal daar niet van afwijken:

Eén van de vrucht van uw schoot

zal Ik op uw troon zetten.

₁₂Als uw zonen Mijn verbond in acht zullen nemen

en Mijn getuigenissen, die Ik hun leren zal,

zullen ook hun zonen tot in eeuwigheid

op uw troon zitten.

₁₃Want de HEERE heeft Sion verkozen,

Hij heeft het begeerd tot Zijn woongebied.

₁₄Dit is, zei Hij, Mijn rustplaats tot in eeuwigheid,

hier zal Ik wonen, want naar haar heb Ik verlangd.

₁₅Haar voedsel zal Ik rijk zegenen,

haar armen met brood verzadigen.

₁₆Haar priesters zal Ik kleden met heil,

haar gunstelingen zullen uitbundig juichen.

₁₇Daar zal Ik voor David een hoorn doen opkomen

en voor Mijn gezalfde een lamp gereedmaken.

₁₈Ik zal zijn vijanden met schaamte kleden,

maar op hem zal zijn diadeem schitteren.