Mattheüs 22

₁En Jezus antwoordde en sprak opnieuw tot hen door gelijkenissen, en zei:

₂Het Koninkrijk der hemelen is gelijk aan een zeker koning die voor zijn zoon een bruiloft bereid had,

₃en hij stuurde zijn dienaren eropuit om de genodigden voor de bruiloft te roepen. Maar zij wilden niet komen.

₄Opnieuw stuurde hij dienaren eropuit, andere, en hij zei: Zeg tegen de genodigden: Zie, ik heb mijn middagmaal gereedgemaakt; mijn ossen en de gemeste dieren zijn geslacht, en alle dingen zijn gereed. Kom naar de bruiloft.

₅Maar zij sloegen er geen acht op en gingen weg, de één naar zijn akker, de ander naar zijn zaken.

₆En de anderen grepen zijn dienaren, behandelden hen smadelijk en doodden hen.

₇Toen de koning dat hoorde, werd hij boos. En hij stuurde zijn legers, bracht die moordenaars om en stak hun stad in brand.

₈Toen zei hij tegen zijn dienaren: De bruiloft is wel bereid, maar de genodigden waren het niet waard.

₉Ga daarom naar de kruispunten van de landwegen en nodig er voor de bruiloft zovelen uit als u er maar zult vinden.

₁₀En die dienaren gingen naar de wegen, verzamelden allen die zij vonden, zowel slechte als goede mensen; en de bruiloftszaal werd gevuld met gasten.

₁₁Toen de koning naar binnen was gegaan om de gasten te overzien, zag hij daar iemand die niet gekleed was in bruiloftskleding.

₁₂En hij zei tegen hem: Vriend, hoe bent u hier binnengekomen terwijl u geen bruiloftskleding aan hebt? En hij zweeg.

₁₃Toen zei de koning tegen de dienaars: Bind hem aan handen en voeten, neem hem mee en werp hem uit in de buitenste duisternis; daar zal gejammer zijn en tandengeknars.

₁₄Want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.

₁₅Toen gingen de Farizeeën weg en beraadslaagden hoe zij Hem op Zijn woorden konden vangen.

₁₆En zij stuurden hun discipelen naar Hem toe, met de Herodianen, en zeiden: Meester, wij weten dat U waarachtig bent en de weg van God in waarheid onderwijst en Zich door niemand laat beïnvloeden, want U ziet de persoon van de mensen niet aan.

₁₇Zeg ons dan: Wat denkt U? Is het geoorloofd de keizer belasting te betalen of niet?

₁₈Maar Jezus, die hun boosaardigheid kende, zei:

₁₉Huichelaars, waarom verzoekt u Mij? Toon Mij de belastingmunt. En zij brachten Hem een penning.

₂₀En Hij zei tegen hen: Van wie is deze afbeelding en het opschrift?

₂₁Zij zeiden tegen Hem: Van de keizer. Toen zei Hij tegen hen: Geef dan aan de keizer wat van de keizer is, en aan God wat van God is.

₂₂En toen zij dit hoorden, verwonderden zij zich; en zij verlieten Hem en gingen weg.

₂₃Op die dag kwamen er Sadduceeën naar Hem toe, die zeggen dat er geen opstanding is, en zij vroegen Hem:

₂₄Meester, Mozes heeft gezegd: Als er iemand sterft die geen kinderen heeft, dan moet zijn broer diens vrouw trouwen en voor zijn broer nageslacht verwekken.

₂₅Nu waren er bij ons zeven broers; en de eerste trouwde en stierf; en omdat hij geen nageslacht had, liet hij zijn vrouw na aan zijn broer.

₂₆Zo ook de tweede en de derde, tot de zevende toe.

₂₇Ten slotte stierf na allen ook de vrouw.

₂₈In de opstanding dan, van wie van die zeven zal zij de vrouw zijn? Want zij hebben haar allen als vrouw gehad.

₂₉Maar Jezus antwoordde en zei tegen hen: U dwaalt, omdat u de Schriften niet kent en ook niet de kracht van God.

₃₀Want in de opstanding nemen ze niet ten huwelijk en worden ze niet ten huwelijk gegeven, maar ze zijn als engelen van God in de hemel.

₃₁En wat de opstanding van de doden betreft, hebt u niet gelezen wat door God tot u gesproken is, toen Hij zei:

₃₂Ik ben de God van Abraham en de God van Izak en de God van Jakob? God is niet een God van doden, maar van levenden.

₃₃En toen de menigte dit hoorde, stonden ze versteld van Zijn onderricht.

₃₄Toen de Farizeeën gehoord hadden dat Hij de Sadduceeën de mond gesnoerd had, kwamen zij bijeen.

₃₅En een van hen, een wetgeleerde, vroeg om Hem te verzoeken:

₃₆Meester, wat is het grote gebod in de wet?

₃₇Jezus zei tegen hem: U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand.

₃₈Dit is het eerste en het grote gebod.

₃₉En het tweede, hieraan gelijk, is: U zult uw naaste liefhebben als uzelf.

₄₀Aan deze twee geboden hangt heel de Wet, en de Profeten.

₄₁Toen de Farizeeën bijeenwaren, vroeg Jezus hun:

₄₂Wat denkt u over de Christus? Wiens Zoon is Hij? Zij zeiden tegen Hem: Davids Zoon.

₄₃Hij zei tegen hen: Hoe kan David Hem dan, in de Geest, zijn Heere noemen, als hij zegt:

₄₄De Heere heeft gezegd tegen Mijn Heere: Zit aan Mijn rechterhand, totdat Ik Uw vijanden neergelegd heb als een voetbank voor Uw voeten?

₄₅Als David Hem dan zijn Heere noemt, hoe kan Hij dan zijn Zoon zijn?

₄₆En niemand kon Hem een woord antwoorden, en ook durfde niemand Hem vanaf die dag meer iets te vragen.