Genesis 21

₁De HEERE nu zag om naar Sara zoals Hij gezegd had; de HEERE deed bij Sara zoals Hij gesproken had.

₂Sara werd zwanger en baarde Abraham een zoon in zijn ouderdom, op de vastgestelde tijd die God hem genoemd had.

₃Abraham gaf zijn zoon die hem geboren was, die Sara hem gebaard had, de naam Izak.

₄En Abraham besneed zijn zoon Izak, toen die acht dagen oud was, zoals God hem geboden had.

₅Abraham was honderd jaar oud, toen zijn zoon Izak hem geboren werd.

₆Sara zei: God heeft mij doen lachen; ieder die het hoort, zal met mij meelachen.

₇Verder zei zij: Wie zou Abraham hebben durven zeggen: Sara heeft zonen de borst gegeven? Voorzeker, ik heb een zoon gebaard in zijn ouderdom.

₈Het kind werd groot en werd van de borst genomen. Op de dag dat Izak van de borst af was, richtte Abraham een grote maaltijd aan.

₉En Sara zag dat de zoon die Hagar, de Egyptische, Abraham gebaard had, aan het spotlachen was.

₁₀Toen zei zij tegen Abraham: Jaag deze slavin en haar zoon weg, want de zoon van deze slavin zal niet met mijn zoon, met Izak, erven.

₁₁Deze woorden waren volstrekt kwalijk in de ogen van Abraham, vanwege zijn zoon.

₁₂Maar God zei tegen Abraham: Laat deze zaak met betrekking tot de jongen en uw slavin niet kwalijk zijn in uw ogen. Bij alles wat Sara u zegt, luister naar haar stem, want alleen het nageslacht van Izak zal uw nageslacht genoemd worden.

₁₃Maar Ik zal ook de zoon van deze slavin tot een volk maken, omdat hij uw nageslacht is.

₁₄Toen stond Abraham 's morgens vroeg op, nam brood en een zak met water, gaf die aan Hagar en legde die op haar schouder. Hij gaf haar ook het kind en stuurde haar weg. Zij ging op weg en dwaalde rond in de woestijn van Berseba.

₁₅Toen het water uit de zak op was, wierp zij het kind onder een van de struiken.

₁₆Zij ging op een afstand zitten, zo ver als men met een boog kan schieten, want zij zei: Laat ik het kind niet zien sterven. Terwijl zij op een afstand zat, begon ze luid te huilen.

₁₇Toen hoorde God de stem van de jongen en de Engel van God riep tot Hagar vanuit de hemel en zei tegen haar: Wat is er met u, Hagar? Wees niet bevreesd, want God heeft naar de stem van de jongen, die daar ligt, geluisterd.

₁₈Sta op, til de jongen overeind en houd hem met uw hand goed vast, want Ik zal hem tot een groot volk maken.

₁₉God opende toen haar ogen, zodat zij een waterput zag. Zij liep ernaartoe, vulde de zak met water en gaf de jongen te drinken.

₂₀God was met de jongen en hij werd groot. Hij woonde in de woestijn en werd boogschutter.

₂₁Hij woonde in de woestijn Paran en zijn moeder nam een vrouw voor hem uit het land Egypte.

₂₂En het gebeurde in die tijd dat Abimelech, met Pichol, zijn legerbevelhebber, tegen Abraham zei: God is met u bij alles wat u doet.

₂₃Nu dan, zweer mij hier bij God, dat u mij, mijn zoon, of mijn kleinzoon niet bedriegen zult. In overeenstemming met de goedertierenheid die ik u bewezen heb, moet u mij en het land, waarin u als vreemdeling verblijft, goedertierenheid bewijzen.

₂₄Abraham zei: Ik zweer het.

₂₅Maar Abraham wees Abimelech eerst terecht over een waterput die de dienaren van Abimelech hem met geweld afgenomen hadden.

₂₆Abimelech zei daarop: Ik weet niet wie dit gedaan heeft; bovendien hebt u het ook zelf niet eerder aan mij verteld, en heb ik er ook zelf niet eerder van gehoord dan vandaag.

₂₇Toen nam Abraham kleinvee en runderen en gaf die aan Abimelech en zij beiden sloten een verbond.

₂₈Maar Abraham zette zeven ooilammeren van het kleinvee apart.

₂₉Toen zei Abimelech tegen Abraham: Wat betekenen die zeven ooilammeren hier, die u apart gezet hebt?

₃₀Hij zei: U moet die zeven ooilammeren uit mijn hand aannemen, zodat het voor mij als bewijs zal dienen dat ik deze put gegraven heb.

₃₁Daarom noemde men die plaats Berseba, want zij beiden hebben daar een eed gezworen.

₃₂Zo sloten zij een verbond in Berseba. Daarna stond Abimelech op, met Pichol, zijn legerbevelhebber, en keerden zij terug naar het land van de Filistijnen.

₃₃En Abraham plantte een tamarisk in Berseba, en hij riep daar de Naam van de HEERE, de eeuwige God, aan.

₃₄Abraham verbleef vele dagen als vreemdeling in het land van de Filistijnen.