Kafarnaüm was in de tijd van het Nieuwe Testament een groot dorp aan de westkust van het Meer van Galilea. Het had ongeveer 1500 inwoners. De huizen waren erg simpel en de wegen waren niet verhard. De visindustrie van het Meer van Galilea was erg belangrijk voor het dorp.

Aan het begin van zijn werk als prediker verhuist Jezus naar Kafarnaüm (Matteüs 4:13). Kafarnaüm is een erg belangrijke plaats voor hem. Hij doet er meerdere wonderen, zoals het uitdrijven van een onreine geest uit een man in een synagoge (Marcus 1:23-26), en het genezen van een verlamde man die zijn vrienden door het dak naar beneden laten zakken (Marcus 2:1-12).
Vijf van zijn leerlingen roept Jezus in of bij het dorp Kafarnaüm. Hij roept er Petrus en Andreas (Marcus 1:16), die er ook wonen (Marcus 1:29). Jakobus en Johannes Zebedeus roept hij er ook (Marcus 1:19-20). Matteüs de tollenaar roept hij in de buurt van Kafarnaüm, waar Matteüs werkt (Matteüs 9:9).
Jezus geeft er onderwijs in een synagoge (Lucas 4:31-33). Waarschijnlijk is dit de synagoge die gebouwd is met de steun van een Romeinse centurio. Jezus geneest een slaaf van die centurio in Lucas 7:1-10.
Juist het feit dat Jezus zo sterk verbonden was met Kafarnaüm zal de aanleiding zijn voor zijn harde woorden richting Kafarnaüm (en een aantal andere steden uit dezelfde buurt) als blijkt dat veel inwoners niet naar hem luisteren (Matteüs 11:23-24).

In Kafarnaüm is een kerk uit de vijfde eeuw na Christus gevonden. Deze kerk is gebouwd op een huiskerk uit de vierde eeuw na Christus. Daaronder zijn resten gevonden van een nog ouder gebouw. Omdat de huiskerk uit de vierde eeuw het huis van Petrus genoemd werd, denken veel onderzoekers dat er een oude traditie bestond die het gebouw eronder ook het huis van Petrus noemde.