Idumea

Idumea was de naam van het gebied ten zuiden van Judea in de tijd van het Nieuwe Testament. Ten oosten van Idumea lag de Dode Zee, ten westen van Idumea lagen een aantal onafhankelijke steden aan de Middellandse Zee (Gaza, Askelon en Asdod).
De naam Idumea komt misschien van de Edomieten die er woonden. Ze woonden er vanaf de zevende eeuw voor Christus, en mogelijk al eerder. In de eerste eeuw na Christus woonden er ook Arabieren, Joden, en Nabateeërs in Idumea.

Idumea werd ingelijfd bij Judea in de tijd van de Hasmoneeën in het jaar 129 voor Christus, onder koning en hogepriester Johannes Hyrcanus. Idumea wordt dan ook een aantal keer genoemd in 1 en 2 Makkabeeën, twee boeken uit die tijd. Toen het gebied door Johannes Hyrcanus veroverd werd, moesten de inwoners zich gedwongen laten besnijden en werden ze deel van het Joodse volk. Desondanks werden ze door sommige Joden niet als volledig Joods gezien.

Herodes de Grote, die van 37 tot 4 voor Christus over de provincie Judea (waar Judea, Samaria en Idumea bij horen) regeerde, kwam uit Idumea. Na Herodes de Grote regeerde zijn zoon Archelaüs over Idumea, Samaria en Judea tot het jaar 6 na Christus. Daarna regeerden Romeinse prefecten er van 6 tot 41 na Christus. Tussen 41 en 44 na Christus regeerde koning Agrippa I over het gebied, en vanaf 44 na Christus werd het geregeerd door Romeinse procurators.
Idumea wordt één keer genoemd in het Nieuwe Testament. Er staat dat ook vanuit Idumea veel mensen naar Galilea kwamen om naar Jezus te luisteren (Marcus 3:8).