tuin van Eden

De tuin van Eden is de plaats waar Adam en Eva wonen voordat ze ongehoorzaam zijn aan God.

Er zijn twee mogelijke verklaringen voor de naam Eden. De eerste is dat het woord Eden is afgeleid van een Akkadisch woord dat ‘steppe’ betekent. Maar waarschijnlijker is dat de naam is afgeleid van een woord dat met ‘sieraad’ of ‘overvloed’ te maken heeft.

De tuin van Eden is vooral bekend als de tuin van Adam en Eva uit Genesis 2-3. God is in de tuin dicht bij de mensen. Hij wandelt door de tuin heen, zoals te lezen is in Genesis 3:8.
De mensen moeten van God de tuin bewerken en erover waken. En ze mogen van alle bomen eten, behalve van de boom van de kennis van goed en kwaad. Wanneer ze dat toch doen, stuurt God hen weg. Dan kunnen ze ook niet meer eten van de levensboom, en dus niet langer voor eeuwig leven (Genesis 3:22-23).

In Genesis 2:8 wordt de tuin gesitueerd ‘in het oosten’. In Genesis 2:10-14 wordt gesproken over vier rivieren die ontspringen in of in de buurt van de tuin: de Pison, de Gichon, de Tigris en de Eufraat. Welke rivieren er precies bedoeld worden met de Pison en de Gichon is onzeker.

In Ezechiël 31:1-18 staat een verhaal waarin God de farao van Egypte vergelijkt met een mooie cederboom uit de tuin van Eden. Want niemand is zo machtig als de farao. Maar net als de bomen van Eden zal de farao in de onderwereld terechtkomen.
Eden komt ook voor in onder andere Jesaja 51:3 en Joël 2:3. Daar staat Eden symbool voor vruchtbaarheid en schoonheid: iets kan zo mooi zijn als de tuin van Eden.

In latere (Joodse) teksten ging Eden symbool staan voor het toekomstige paradijs: de plek waar alles nog goed was, of weer goed zal zijn. Vandaar dat er in Openbaring 2:7 staat: ‘Wie overwint zal ik laten eten van de levensboom die in Gods paradijs staat.’ En in Openbaring 22:1-2 is te lezen dat er bij deze boom een rivier ontspringt met water dat leven geeft.