Psalmen 122

Ik wie bliid, doe’t se tsjin my seinen:

Wy geane nei it hûs fan ’e Heare.

₂No steane ús fuotten dan

yn dyn poarten, o Jeruzalem.

₃Jeruzalem, dat boud is as in echte stêd,

in besletten ienheid.

₄Dêr meitsje de stammen de reis hinne,

de stammen fan ’e Heare,

sa’t Israel foarskreaun is,

om ’e namme fan ’e Heare te tankjen.

₅Dêr steane ommers de rjochterstuollen

de stuollen foar it hûs fan David.

₆Bid om frede foar Jeruzalem,

om rêst foar dy’t fan dy hâlde.

₇Mei der frede wêze binnen dyn muorre,

rêst yn dyn stinzen.

₈Om myn bruorren en freonen

wol ik dy de fredegroet bringe.

₉Om it hûs fan de Heare, ús God,

wol ik it bêste foar dy sykje.