Nehemia 10

₁Om dit alles slute wy in fêst ferdrach, swart op wyt,

mei de nammen fan ús foarfaars, leviten en prysters

op in fersegele stik.

₂Op it fersegele stik stienen, steedhâlder Nehemia, de soan fan Chakalja en Sidkía, ₃Seraja, Azarja, Jirmeja, ₄Pasjchûr, Amarja, Malkía, ₅Chattûsj, Sjebanja, Mallûk, ₆Charam, Maremot, Obadja, ₇Daniël, Ginneton, Barûch, ₈Mesjûllem, Abía, Miamin, ₉Maäzja, Bilgai en Sjemaja: dat wienen de prysters. ₁₀En de leviten: Jesjûa, de soan fan Azanja, Binmûi, ien fan ’e soannen fan Chenadad, Kadmiël, ₁₁mei har bruorren: Sjebanja, Hodía, Kelita, Pelaja, Chanan, ₁₂Mika, Rechob, Charsjabja, ₁₃Sakkoer, Sjerebja, Sjebanja, ₁₄Hodía, Bany en Beninû. ₁₅De haden fan it folk: Parosj, Pachat Moäb, Elam, Sattû, Bany. ₁₆Bûnny, Azgao, Behai, ₁₇Adonia, Bogwai, Adin, ₁₈Ater, Chizkía, Azzûr, ₁₉Hodía, Chasjûm, Betsai, ₂₀Charif, Anatot, Nebai, ₂₁Magpiasj, Mesjûllam, Chazir, ₂₂Mesjézabel, Saddûk, Jaddûa, ₂₃Pelatja, Chanan, Anaja, ₂₄Hosjéa, Chananja, Chasjûb, ₂₅Hallûchesj, Pilta, Sjûbek, ₂₆Rechûm, Chasjabna, Maäséja, ₂₇Achía, Chanan, Anan, ₂₈Mallûk, Charam en Baäna. ₂₉Derby it oare folk, de prysters, de leviten, de poartewachters, de sjongers, it wurkfolk fan ’e timpeltsjinst en allegearre dy’t har fan ’e folken út ’e lannen foar Gods wet ôfsûndere hienen, mei har froulju, har soannen en har dochters, elkenien mei kundigens en ynsjoch. ₃₀Se sleaten har ticht oan by har lânslju, de mannen fan oansjen. Se joegen har ûnder de flok en ferbûnen har mei in eed, dat se it paad fan Gods wet gean soenen, sa’t Mozes, de tsjinner fan God, dat trochjûn hie. Hja soenen har oan alle rjochtsregels en ynsettings fan de Heare, har Hear, hâlde en dêrneffens dwaan. ₃₁Wy sille ús dochters ek net jaan oan ’e befolking fan it lân en likemin har dochters foar ús soannen nimme. ₃₂As dy befolking op ’e dei fan ’e Sabbat mei hannel en dan foaral alle soarten nôt oankomt, dan sille wy dat fan har op ’e sabbat of in hjeldei net nimme. Wy sille fierder elk sânde jier it boulân braak lizze litte en net ien oansprekke, foar watfoar skuld ek.

₃₃Fierders hawwe wy ússels ferplichtings oplein: wy sille foar ússels jiers in tredde part fan in sikkel foar de tsjinst fan it hûs fan God jaan; ₃₄foar it opsteapele brea, it deistige moal- en brânoffer, de sabbatdagen, de nijemoannefeesten, de fêststelde tiden, de wijjeften, de sûnde-offers om it wer goed te meitsjen foar Israel, en foar elke tsjinst yn it hûs fan ús God. ₃₅Ek hawwe wy, de prysters, de leviten en it folk, it lot wurpen hokker skinking fan hout wy foar it hûs fan ús foarfaars, jiers op fêstleine tiden, nei it hûs fan ús God bringe soenen. Dat soe dan branhout wêze op it alter fan de Heare, ús God, sa’t it yn ’e wet beskreaun stiet. ₃₆Wy sille it earste gewaaks fan ús grûn, elke earste frucht fan elke beam, jier op jier, yn it hûs fan de Heare bringe. ₃₇Krektsa sille wy it earstberne fan ús soannen en ús fee, sa’t it yn ’e wet beskreaun stiet, de earstelingen fan ús kij en ús lytsfee, yn dat hûs bringe. Dêr sille de prysters dy’t yn it hûs fan God tsjinje, it profyt fan hawwe.

₃₈Wy wolle ek it earste fan ús peld koarn, ús heefoffers, de frucht fan elke beam, it druvesop en de oalje yn ’e keamers fan it hûs fan ús God bringe foar de prysters. In tsiende part fan ús grûn is foar de leviten. Hjasels, de leviten, moatte de tsienden yn al ús lânbouplakken ynsammelje. ₃₉In pryster, in soan fan Aäron, moat by de leviten wêze as se ynsammelje. De leviten sille in tsiende part fan ’e tsienden nei it hûs fan ús God ta bringe, nei de keamers fan it pakhûs. ₄₀Nei dy keamers moatte nammentlik de Israeliten en de leviten it heefoffer fan nôt, druvesop en oalje bringe. Dêre is it ark fan it hillichdom en dêre binne de prysters dy’t tsjinstdogge, de poartewachters en de sjongers. Wy wolle it hûs fan ús God net fertutearzje litte.