Markus 16

₁Doe’t de sabbat foarby wie, kochten Maria fan Magdala, Maria, de mem fan Jakobus, en Salomé lekker rûkende salve om Him yn te wriuwen. ₂De earste deis fan ’e wike, tige betiid, gongen se nei it grêf; de sinne kaam krekt op. ₃Se seinen tsjin elkoar: Wa sil foar ús de stien foar de yngong fan it grêf weirôlje? ₄Mar doe’t se it better sjen koenen, waarden se gewaar, dat de stien – it wie in hiele gruttenien – der al foarwei rôle wie. ₅Se gongen it grêf yn en seagen oan ’e rjochterkant in jongfeint sitten, alhiel yn it wyt klaaid. Hja waarden slim kjel. ₆Mar hy sei tsjin harren: Wurd mar net kjel; jimme sykje om Jezus de Nazaréner, de man dy’t krusige is. Hy is ferriisd, Hy is hjir net; sjoch it plak mar, dêr’t se Him dellein hienen. ₇Jimme moatte hjirwei gean en tsjin syn learlingen sizze, ek tsjin Petrus, dat Hy jimme foarútgiet nei Galiléa; dêr sille jimme Him sjen, sa’t Er jimme sein hat. ₈En hja gongen derút en stoden by it grêf wei; se trillen deroer, sa ferbjustere wienen se. En fan kleare bangens fertelden se gjinien der wat fan.

₉[Nei’t Jezus yn ’e iere moarn fan ’e earste dei fan ’e wike ferriisd wie, ferskynde Hy it earst oan Maria fan Magdala, by wa’t Er sân duvels útband hie. ₁₀Dy fertelde it dêrnei oan harren dy’t mei Him west hienen en dy’t no rouwen en skriemden. ₁₁Mar doe’t se hearden, dat Hy libbe en dat sij Him sjoen hie, leauden se it net.

₁₂Dêrnei ferskynde Hy yn in oar stal oan twa fan harren, dy’t bûtenút ûnderweis wienen. ₁₃En doe’t se weromkamen, fertelden dy it ek oan de oaren, mar hàr leauden se likemin.

₁₄Letter ferskynde Hy ûnder iten oan de alve en ferwiet harren har stiifkoppich ûngeloof dat se har dy’t Him as ferrizene sjoen hienen, net leauwe woenen. ₁₅En Hy sei tsjin harren: Reizgje de hiele wrâld oer en ferkundigje alle skepsels it bliid boadskip. ₁₆Wa’t leaut en doopt is, sil behâlden wurde, mar dy’t net leaut, sil feroardiele wurde. ₁₇En dizze tekens sille wêze mei harren dy’t leauwe: yn myn namme sille se duvels útbanne, oare taal sprekke, ₁₈slangen opkrije en ûnfetber wêze foar deadlik fergif, as se dat ynnimme; siken sille se de hannen oplizze en dy wurde dan better.

₁₉Nei’t de Hear dat tsjin harren sein hie, waard Er yn ’e himel opnommen en gong Er sitten oan Gods rjochterhân. ₂₀En sij gongen derop út en ferkundigen oeral it bliid boadskip. De Hear holp harren en joech har wurd krêft troch de wûnders dy’t derop folgen.]